Φανταστείτε ένα σύζυγο και σ’ ένα τραπέζι απάνω να κάθεται η γυναίκα του που αυτοκτόνησε,παν κάτι ώρες, πηδώντας απ’ το παράθυρο.Είναι ανάστατος, δεν μπορεί να μαζέψει το μυαλό του.Πηγαινοέρχεται από τη μια κάμαρα στην άλλη πασχίζοντας να συλλάβει το τι έγινε,να «μαζέψει τις σκέψεις του σ’ ένα σημείο».
Αυτο ειναι το σημειωμα του Ντοστογιεφσκι για την "Ημερη".
Ο Λευτερης Βογιατζης, που θεωρειται απο τους καλυτερους ελληνες ηθοποιους ερμηνευει το συζυγο, σε ενα εξαιρετικο δραματικο μονολογο, στην ομωνυμη θεατρικη παρασταση.Ο εαυτος του εμφανιζεται σε βιντεο και συνομιλει μαζι του.Πολυ πρωτοποριακη ιδεα.Οταν βρισκεσαι σε οριακη κατασταση συνομιλεις με τον εαυτο σου.Και σου λεει αληθειες, οσα δε θες να ακουσεις, λογια που πονανε.Τον ακους να σε ειρωνευεται, να σε περιπαιζει, να σου υπενθυμιζει, να σε επανεφερει, να γελα μαζι σου.Αλλα και να σε παρηγορει.Τον κανεις εσυ να σε παρηγορει.Ειναι μια μαχη η συνομιλια με τον εαυτο μας.Εμεις διαλεγουμε τι θα πει ο εαυτος μας.Αλλα οχι παντα.Δεν εχουμε παντα τον ελεγχο.Ο εαυτος μας μπορει να ειναι καποιος αλλος και να μην εξαρταται απο εμας η σκεψη του.Και εμεις εχουμε γινει εξωτερικος παρατηρητης του εαυτου μας (αποπροσωποποιηση)."Πάνω απ' όλα με ενδιαφέρει η εικόνα του διπλού ανθρώπου - μια εικόνα που δεν αφήνουμε να διαφανεί ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό. Μέσα μας ελλοχεύουν στοιχεία τα οποία δημιουργούν την ανισορροπία και είναι αυτά τα ίδια στοιχεία που θέλουν να τη θεραπεύσουν". λεει ο Λευτερης Βογιατζης.
Δυσκολο επαγγελμα ο ηθοποιος.Για 2 συνεχομενες ωρες χωρις διαλειμμα περιφερεται πανω στη σκηνη, παλευωντας με τις σκεψεις του που βιαζονται να εκτεθουν, τον εαυτο του, το υποσυνειδητο, λειτουργωντας αψογα, με τις κινησεις και τις παυσεις, ολα μοιρασμενα και υπολογισμενα.Η ερμηνεια και η ακολουθια του βιντεο, στην αρχη ξενιζουν λιγο, αλλα μετα τα οικειοποιεται ο θεατης και παρασερνεται απο τη λυρικη αφηγηση που δενει αψογα με τις εικονες που προβαλλονται, και απο την πλοκη της αφηγησης η οποια ομως εχει ενα βαθμο δυσκολιας στην παρακολουθηση, ειδικα αν δεν εχει διαβασει το εργο.Εγω σκεφτομουν αλλα οταν την εβλεπα, αλλα ηξερα οτι αυτο που εβλεπα, ηταν κατι εξαιρετικο.Ο ηθοποιος αυτος ειναι πραγματικα αξιος θαυμασμου.
Μετα το τελος της παραστασης, εμαθα την ιστορια του εργου.Ενας ενεχυροδανειστης, μεγαλος σε ηλικια, γνωριζει ενα 16χρονο κοριτσι, και τη ζηταει σε γαμο.Η ζωη τους γινεται μαρτυριο.Το κοριτσι ειναι μια σιωπηλη, εσωστρεφη περσονα, μπερδεμενη και εκεινος καποιος γεματος ενοχες, που αυτοτιμωρειται, που δεν ξερει πως να της φερθει.Τη λατρευει ομως και οταν βρισκει το θαρρος να της το ομολογησει, εκεινη αυτοκτονει.
Αυτη η ιστορια θυμιζει (τι εννοειτε υβρις;) τη Ρουλα και τον αλβανο συζυγο της.Και ο Φραν ειναι μια σιωπηλη περσονα, νεαρης ηλικιας, που παντρευτηκε τη μεγαλη σε ηλικια Ρουλα, προφανως οχι απο αγαπη.Η Ρουλα ομως τον αγαπουσε και ισως δεν το ηξερε απο την αρχη.Οταν καταλαβε ποσο τον αγαπαει και θελησε να του το πει, γιατι προφανως πριν δε βρηκε τη δυναμη, εκεινος, μην αντεχοντας αλλον τις οποιες ιδιομορφιες του χαρακτηρα της, αποφασισε να την αφησει.Τοτε ειναι που η Ρουλα, καταλαβε οτι ο Φραν για εκεινη ειναι ολη της η ζωη.Η Ρουλα αντι να προβει σε ενα δραματικο μονολογο, κλεισμενη στους τεσσερεις τοιχους του σπιτιου της, σκεφτηκε οτι θα ηταν καλυτερα αν ολο το πανελληνιο μαθαινε για το δραμα της.Ετσι πηρε σβαρνα ολα τα καναλια κλαιγομενη και εκλιπαρωντας τον συζυγο να γυρισει πισω σε αυτη.Ο Φραν δεν αυτοκτονησε, επομενως παρακολουθουμε ενα τηλεοπτικο live δραμα του οποιου το τελος δεν γνωριζουμε ακομα.Απο την "ημερη" του Ντοστογιεφσκι, σημερα ζουμε το νεο δραματικο επος, την "ανημερη" (Ρουλα).Φοβαμαι ομως, μηπως ο "ημερος" Φραν δεν αντεξει αλλο και παει και πεσει και αυτος απο το παραθυρο ο αμοιρος.Και μετα η Ρουλα θα αφησει τα καναλια, θα κανει το δραμα της βιβλιο και θα γινει η πρωταγωνιστρια της "ανημερης", διασκευη του εργου του Ντοστογιεφσκι, και μη μπορωντας αλλο να κλαψει, βουρκωμενη να λεει τα λογια του μεγαλου συγγραφεα:"Κι ύστερα, βέβαια, δεν ήθελα ο ίδιος να το παραδεχτώ, και όλους τους βασάνιζα , κι εσένα γι αυτό σε βασάνιζα και γι αυτό και σε παντρεύτηκα, για να σε βασανίζω, γι αυτό." Ποιος ξερει ομως, μπορει ο Φραν να γυρισει και να εχουμε happy end.Οπως αλλωστε αρμοζει σε μια...τηλεοπτικη νουβελα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου