Οταν το λιγο πια που βλεπω τηλεοραση, γιατι την εχω σιχαθει εντελως πια, και πεφτω σε διαφημισεις, μεγαλη εταιρεια κινητης τηλεφωνιας (που τυχαινει να ειμαι κατοχος της-ισως αλλιως δε θα επρεπε να δωσω σημασια..) μου λεει "Ζησε τη στιγμη"
Φερνω στο μυαλο μου τη φραση."Ζησε τη στιγμη".."ΖΗΣΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ".
Τι σημαινει ζησε τη στιγμη;Και τι σχεση εχει με την κινητη τηλεφωνια; Καποιοι ανθρωποι σπουδασαν μαρκετινγκ και εδωσαν ενα σωρο λεφτα σε προπτυχιακα, μεταπτυχιακα, εξωτερικο κτλ για να ερθουν μετα να πουν σε μενα, με μεσο τη διαφημιστικη καμπανια, που θα τους αποφερει τεραστια κερδη, να ζησω τη στιγμη.Ετσι απλα.Δε μου λενε να προτιμησω την εταιρεια τους, ουτε μου απαριθμουν τα πλεονεκτηματα αυτης.Απλα μου λενε να ζησω τη στιγμη.Τη στιγμη που εγω βλεπω τη διαφημιση που με προτρεπει να ζησω τη στιγμη, πρεπει να ζησω τη στιγμη, και να σκεφτω οτι πρεπει να ζω τη στιγμη και καθε στιγμη.Χαρουμενα νεανικα προσωπα στις διαφημισεις αυτες, που ζουν την τελεια ζωη, που διασκεδαζουν, που ζουν σε ιδανικες εικονες μισου λεπτου και αιωνιας ψυχαγωγιας και ευμαρειας, ζουν τη στιγμη, ακομα και αυτη που κραταει οσο και η διαφημιση και εμενα μου φαινεται πως ετσι ειναι η ζωη για πολλους.Οτι ζουν τη στιγμη, ειτε καλη, ειτε ασχημη, αλλα ζουν την καθε στιγμη..
"Ζησε τη στιγμη", ξανα και ξανα αυτο το σλογκαν τριγυρναει στο μυαλο μου.Σα να θελει να ορισει τη ζωη μου.Να με κυριευσει.Να επιβληθει ακομα και οταν ολα το διωχνουν μακρυα.
Αναποφευκτα ερωτηματα γεννιουνται μεσα μου που θελω να τα κανω στους δημιουργους του διαφημιστικου αυτου μηνυματος.
Ποια στιγμη να ζησω αγαπητοι διαφημιστες;Τη στιγμη που ολα δειχνουν να καταρρεουν μπροστα μου και να με πλακωνουν και εγω να μη μπορω να κανω τιποτα;Τη στιγμη που την περναω μονος μου και κανεις δε μπορει να με καταλαβει;Τη στιγμη που ειναι κρυμμενη στις σταχτες;Τη στιγμη που ειμαι καποιος αλλος, και οχι εγω; Τη στιγμη που ευχομαι να μην υπηρχε ποτε;Πως να ζησω τη στιγμη αφου δεν τη ζω και δε θελω η δε μπορω να τη ζησω; Πως να ζησω τη στιγμη οταν θελω να περασουν ολες αυτες οι ασκοπες στιγμες που αποτελουν τη μερα μου;
Οι στιγμες περνανε απο μπροστα μου σαν κινουμενες εικονες και εγω ειμαι θεατης τους.Οσα βλεπω δεν τα ζω.Απλα περνανε απο μπροστα μου.Ειναι εικονες.Σαν τα ονειρα.Δε μπορεις να τα αγγιξεις.Δεν υπαρχουν.Δε θελω αλλο αυτες τις εικονες.Ειναι πολυ γρηγορες και δε μπορω να τις φτασω.Θελω να συμβαδισω με αυτες.Θελω απο κινουμενες εικονες να γινουν χρονος.Να γινουν ενα με το τωρα.Θελω να περνανε και να μη μετανιωνω.Θελω να ζω τις στιγμες.Οχι καθε στιγμη.Αυτο ειναι αδυνατον.Θελω να ζω τις στιγμες αυτες που θελω να ζησω.
Φερνω στο μυαλο μου τη φραση."Ζησε τη στιγμη".."ΖΗΣΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ".
Τι σημαινει ζησε τη στιγμη;Και τι σχεση εχει με την κινητη τηλεφωνια; Καποιοι ανθρωποι σπουδασαν μαρκετινγκ και εδωσαν ενα σωρο λεφτα σε προπτυχιακα, μεταπτυχιακα, εξωτερικο κτλ για να ερθουν μετα να πουν σε μενα, με μεσο τη διαφημιστικη καμπανια, που θα τους αποφερει τεραστια κερδη, να ζησω τη στιγμη.Ετσι απλα.Δε μου λενε να προτιμησω την εταιρεια τους, ουτε μου απαριθμουν τα πλεονεκτηματα αυτης.Απλα μου λενε να ζησω τη στιγμη.Τη στιγμη που εγω βλεπω τη διαφημιση που με προτρεπει να ζησω τη στιγμη, πρεπει να ζησω τη στιγμη, και να σκεφτω οτι πρεπει να ζω τη στιγμη και καθε στιγμη.Χαρουμενα νεανικα προσωπα στις διαφημισεις αυτες, που ζουν την τελεια ζωη, που διασκεδαζουν, που ζουν σε ιδανικες εικονες μισου λεπτου και αιωνιας ψυχαγωγιας και ευμαρειας, ζουν τη στιγμη, ακομα και αυτη που κραταει οσο και η διαφημιση και εμενα μου φαινεται πως ετσι ειναι η ζωη για πολλους.Οτι ζουν τη στιγμη, ειτε καλη, ειτε ασχημη, αλλα ζουν την καθε στιγμη..
"Ζησε τη στιγμη", ξανα και ξανα αυτο το σλογκαν τριγυρναει στο μυαλο μου.Σα να θελει να ορισει τη ζωη μου.Να με κυριευσει.Να επιβληθει ακομα και οταν ολα το διωχνουν μακρυα.
Αναποφευκτα ερωτηματα γεννιουνται μεσα μου που θελω να τα κανω στους δημιουργους του διαφημιστικου αυτου μηνυματος.
Ποια στιγμη να ζησω αγαπητοι διαφημιστες;Τη στιγμη που ολα δειχνουν να καταρρεουν μπροστα μου και να με πλακωνουν και εγω να μη μπορω να κανω τιποτα;Τη στιγμη που την περναω μονος μου και κανεις δε μπορει να με καταλαβει;Τη στιγμη που ειναι κρυμμενη στις σταχτες;Τη στιγμη που ειμαι καποιος αλλος, και οχι εγω; Τη στιγμη που ευχομαι να μην υπηρχε ποτε;Πως να ζησω τη στιγμη αφου δεν τη ζω και δε θελω η δε μπορω να τη ζησω; Πως να ζησω τη στιγμη οταν θελω να περασουν ολες αυτες οι ασκοπες στιγμες που αποτελουν τη μερα μου;
Οι στιγμες περνανε απο μπροστα μου σαν κινουμενες εικονες και εγω ειμαι θεατης τους.Οσα βλεπω δεν τα ζω.Απλα περνανε απο μπροστα μου.Ειναι εικονες.Σαν τα ονειρα.Δε μπορεις να τα αγγιξεις.Δεν υπαρχουν.Δε θελω αλλο αυτες τις εικονες.Ειναι πολυ γρηγορες και δε μπορω να τις φτασω.Θελω να συμβαδισω με αυτες.Θελω απο κινουμενες εικονες να γινουν χρονος.Να γινουν ενα με το τωρα.Θελω να περνανε και να μη μετανιωνω.Θελω να ζω τις στιγμες.Οχι καθε στιγμη.Αυτο ειναι αδυνατον.Θελω να ζω τις στιγμες αυτες που θελω να ζησω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου