Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ 7 ΨΗΛΟΤΕΡΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Διαβαστε για τη συγκλονιστικη ζωη του ορειβατη Νικου Μαγκιτση που εχει κατακτησει και τις επτα ψηλοτερες κορυφες του πλανητη!

Εχει κατακτησει και τις επτα ψηλοτερες κορυφες του πλανητη. Σε αντιξοες συνθηκες, με σκληρο αγωνα, αλλα και την αγαπη του για την αναρριχηση, ο Νικος Μαγκιτσης εμαθε να τσεκαρει τα ορια του, να απολαμβανει την καθε στιγμη της ζωης, αλλα και να σεβεται τους συνανθρωπους του και τη φυση.

Αλλοι παλευουν μια ζωη για να κατακτησουν την κορυφη. Ο διεθνους φημης Βολιωτης αθλητης καταφερε σε νεαρη ηλικια να κατακτησει επτα, και μαλιστα τις ψηλοτερες του κοσμου! Απο το Κιλιμαντζαρο και το Εβερεστ μεχρι την Ανταρκτικη και το Νοτιο Πολο οι περιπετειες που περιγραφει ειναι συναρπαστικες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
Η πορεια του στα βουνα ξεκινα το 1984 απο το χωριο του Αγρια Πηλιου και τον Ορειβατικο Συλλογο Βολου : "Μαθητης τοτε στο Γυμνασιο, ο γυμναστης μας, Γιωργος Ευθυμιου, μας παροτρυνε να περπατησουμε στο βουνο. Μας εφερε σε επαφη με τα βραχια, με τα σχοινια και μεσα απο αυτη τη διαδικασια αγαπησα το βουνο και την αναρριχηση. Το 1990 περασα στη Γυμναστικη Ακαδημια και τελειωνοντας πηγα στη Γερμανια για μεταπτυχιακο στην αγωνιστικη αναρριχιση. Οταν επεστρεψα στην Ελλαδα, το 1994, ξεκινησα τις αποστολες στο εξωτερικο".
-Τι ειναι αυτο που σας βαζει σε αυτη τη διαδικασια;
"Καταρχας γνωριζω καλυτερα τον εαυτο μου, τα ορια μου, τα οποια προσπαθω να ξεπερασω την καθε φορα. Επισης εκει πανω δεν σε ενοχλει κανεις. Ζουμε σε μια τοσο καταναλωτικη και πιεστικη κοινωνια, που χρειαζομαστε και λιγο χρονο για τον εαυτο μας. Μπορει να ειναι λιγο οι 30-40 μερες, αλλα εκει ψηλα εισαι μονος σου, με αυτους που θελεις, δεν σε ενοχλει κανεις και ζεις σε αρμονια με τη φυση. Αυτη ειναι και η μεγαλη προκληση".
-Ο πρωτος μεγαλος στοχος που ειχατε βαλει ποιος ηταν;
"Οταν ημουν παιδι και εκανα ορειβασια, στο σπιτι μου υπηρχαν αφισες του Εβερεστ και ελεγα οτι εκει θα παω καποια στιγμη. Αυτος ειναι ο στοχος ολων των ορειβατων".
-Ο επομενος ποιος ειναι;
"Αφου με το καλο γεννηθει η μπεμπα (σ.σ. : η συζυγος του περιμενει το πρωτο τους παιδι), το Φιτζ Ροι, η ψηλοτερη κορυφη της Παταγονιας, και το Κ2, η δευτερη ψηλοτερη κορυφη του κοσμου, που βρισκεται στο Πακισταν".
-Τι προετοιμασια χρειαζεται για μια τοσο μεγαλη αποστολη;
"Καταρχας χρειαζεται καλη συλλογη πληροφοριων, αλλα και να προσαρμοσεις τη ζωη και την προπονηση σου στο στοχο που βαζεις καθε φορα. Αυτο χρειαζεται 4 εως 6 μηνες. Για παραδειγμα, τωρα που ετοιμαζομαστε για τη Βολιβια, οπου θα διασχισουμε με καγιακ τη λιμνη Τιτικακα, κανουμε περισσοτερο προπονηση με καγιακ.

ΣΤΑ ΟΡΙΑ
-Ποια ηταν η πιο συγκλονιστικη στιγμη που εχετε ζησει σε αποστολη σας;
"Το Εβερεστ ηταν ο,τι πιο εντυπωσιακο εχω δει. Μια πολυ δυσκολη προσπαθεια, η οποια πραγματικα σε φτανει στα ορια σου. Πεινας, πονας, εξαντλεισαι και οταν φτανεις στο στοχο, ειναι συγκλονιστικες οι στιγμες που ζεις. Δυσκολη και πολυ σημαντικη στιγμη ηταν και οταν διασχισαμε με τον Παυλο Παρασκευοπουλο τη Σαχαρα. Ειχαμε ξεμεινει απο νερο απο λαθος υπολογισμο και προς το τελος μας μαζεψαν κατι Βερβεροι, μας πηγαν στις σκηνες του και μας βοηθησαν. Δεν προκειται να την ξεχασω αυτην τη στιγμη, οπως και το πολιτισμικο σοκ που παθαμε στην Παπουα, οταν για τρεις μερες ημασταν αποκλεισμενοι σε ενα χωριο ανθρωποφαγων!
-Υπηρξαν στιγμες που νιωσατε οτι κινδυνευετε;
"Παρα πολλες φορες, αυτο ομως δεν ειναι αποτρεπτικο. Το γεγονος οτι μια αποστολη εχει μια δοση κινδυνου το γνωριζουμε και εν γνωσει μας την επιχειρουμε. Εχουμε εξοικειωθει τοσο με καποια δυσκολα και επικινδυνα κομματια, που ζουμε αρμονικα με τον κινδυνο.
Εγω προσωπικα θεωρω οτι δεν προκειται να μου κανει κακο το βουνο. Το αγαπω τοσο πολυ, που πιστευω οτι ειναι αδυνατον να με παρει. Επειτα, δεν παμε με τη φιλοσοφια των κατακτητων. Αν το βουνο δεν θελει και δεν ειμαστε κι εμεις συνεργασιμοι μαζι του, δεν υπαρχει περιπτωση να ανεβουμε. Εχει τυχει να παμε σε αποστολες και να γυρισουμε πισω. Σε ολα υπαρχουν ορια, εξαλλου τα βουνα εκει θα ειναι παντα και θα μας περιμενουν".
-Τι ειναι αυτο που σας εχουν μαθει τα βουνα;
"Καταρχας ολη αυτη η εμπειρια βοηθαει πολυ στην αυτογνωσια. Μαθαινεις τον εαυτο σου και ανεβαινει η αυτοεκτιμηση σου. Λες, αφου μπορω αυτο, γιατι να μην μπορω και το αλλο, που ισως να αφορα τη δουλεια ή καποιον αλλον τομεα της ζωης σου. Μαθαινεις επισης να απολαμβανεις την καθε στιγμη, αλλα και να σεβεσαι τον συνανθρωπο σου. Αν δεν σεβαστεις το συναθλητη σου εισαι χαμενος. Σκαρφαλωνεις και παρακαλας ν' ανεβει κι ο συντροφος σου. Αν σταματησει εκεινος, σταματας κι εσυ. Εισαστε δεμενοι μεταξυ σας με το σχοινι, αρα και με τη ζωη.
Τελος, μαθαινεις να εκτιμας και να σεβεσαι το φυσικο περιβαλλον, που δυστυχως τα τελευταια χρονια το εχουμε βιασει και κατακρεουργησει".

Περιοδικό τηλεθεατής
Κατερίνα Σταυρίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου