Χθες το βραδυ βρεθηκε δολοφονημενος ο ηθοποιος Ν.Σεργιανοπουλος.Ειχε δεχτει 21 (!) μαχαιριες στο σωμα του.Η αστυνομια και οι αρμοδιοι ερευνουν τα στοιχεια για το αποτροπαιο αυτο εγκλημα.
Οταν μαθαινεις μια τετοια ειδηση ειναι παντα ενα σοκ, ειτε το θυμα ειναι επωνυμο ειτε οχι, ειτε ενιωθες συμπαθεια για το θυμα ειτε οχι.Ο ηθοποιος αυτος δε μου ελεγε κατι.Η σειρα που επαιζε "δυο ξενοι" και τον εκανε διασημο, ηταν απαισια.Και οι αλλες σειρες που επαιζε δε μου αρεσαν.Ο ιδιος ομως δε μου ηταν αντιπαθης.Σημερα μαλιστα που καθισα και ειδα τις εκπομπες που μιλουσαν γι' αυτον και τη ζωη του, μου φανηκε καπως συμπαθης.Ηταν ενας ανθρωπος προσιτος, απομακρος απο τους αλλους, αλλα καθολου αλαζονικος, εψαχνε την ουσια στα πραγματα, ηταν ασυμβιβαστος, ευαισθητος.Οπως δηλωνει δεν εβλαψε ποτε κανεναν παρα μονο τον εαυτο του.Και τον πιστευω.Πιστευω οτι ηταν ενας καλος χαρακτηρας.Περασε προφανως πολλες δυσκολιες στη ζωη του.Πιο πολυ θα τον βασανιζε ο ιδιος του εαυτος.
Τελικα οι επιτυχημενοι ανθρωποι ειναι αυτοι που βασανιζονται περισσοτερο.Οσο πιο επιτυχημενος (στη δουλεια, οχι στα προσωπικα) τοσο πιο δυστυχισμενος.Αυτο δεν ισχυει βεβαια για ολους, αλλα ειναι κατι που επιβεβαιωνεται με πολλα παραδειγματα (ενα τετοιο παραδειγμα ειναι ο Λαζοπουλος που κανει τη μεγαλυτερη επιτυχια στην τηλεοραση, και ειναι καταθλιπτικος και εχει κανει για χρονια ψυχαναλυση).Ειναι λες και η επιτυχια ειναι μια καταρα.Σα να κουβαλαει μαζι της τη δυστυχια.Μοιαζει σαν με νομο της φυσης και της ζωης, οταν φτανεις στα ακρα, να εχεις για συνεπεια και παλι τα ακρα.Γιατι η μεγαλη επιτυχια και αναγνωρισιμοτητα ειναι κατι ακραιο, χωρις την αρνητικη σημασια του ορου.
Δεν ειναι ομως μονο το ειδεχθες εγκλημα σε βαρος ενος πολυ επιτυχημενου και δυστυχισμενου επωνυμου.Ειναι και οτι καθημερινα πληροφορουμαστε ειτε απο τα μεσα, ειτε απο το περιβαλλον μας, για θανατους, δολοφονιες και εγκληματα.
Πριν λιγο καιρο μαθαμε οτι στο Ρεθυμνο δολοφονηθηκε ενας φοιτητης επειδη ειχε την ατυχια να πεσει πανω σε ενα τρελο που τον μαχαιρωσε.Ετσι απλα, χωρις λογο.Χωρις να εχει κανενα προηγουμενο μαζι του.Χωρις να εχει φταιξει σε τιποτα.
Πριν λιγο καιρο μια απελπισμενη μητερα εστελνε μηνυμα σε μας τους μπλογκερ απο το Ηρακλειο, αν γνωριζουμε κατι για τον αδικοχαμενο 23χρονο γιο της που καποιος τον χτυπησε με το αυτοκινητο του επιτηδες.Μολις διαβασα το μηνυμα της νομιζω πως δακρυσα.
Ειδικα εμεις στο Ηρακλειο καθε μερα μαθαινουμε απο την τοπικη μας εφημεριδα για εγκληματικες πραξεις.Με μεγαλα γραμματα στα πρωτοσελιδα διαβαζουμε για απαγωγες, δολοφονιες, μαχαιρωματα, κακοποιησεις, παιδεραστιες, αυτοκινηστικα δυστυχηματα με θυματα νεους.Μοιαζει η εφημεριδα με ιστορικο εγκληματικοτητας.Θα μπορουσε να λεγεται "Η εγκληματικοτητα σημερα".Ακουω συνεχως τη γιαγια και τον παππου μου να μιλανε για σκοτωμους.Παντα δυσαρεστουνται με τετοιες ειδησεις αλλα φαινεται σα να εχει συνηθισει ο νους τους σε αυτες.
Αυτοι ομως ειναι μεγαλοι σε ηλικια και ξερουν οσο κανεις τι σημαινει ανθρωπινη δυστυχια.Τι γινεται ομως με τα παιδια και τους νεους που βομβαρδιζονται με τετοιες ειδησεις απο τα μμε; Ποσο τους επηρεαζει ο ψυχισμος τους; Η απαντηση θα ηταν προφανως πως τους επηρεαζει αρνητικα σε πολυ μεγαλο βαθμο.Αυτη ειναι η μια εκδοχη και μια απο τις αιτιες της εγκληματικοτητας των νεων.Η αλλη εκδοχη ομως, που νομιζω ειναι και η πιο συνηθης, ειναι τα παιδια που μενουν απαθη μπροστα σε ολες αυτες τις δυσαρεστες πληροφοριες.Εχουν συνηθισει και αυτα.Και εξαλλου η μεγαλη δοση βιας που εχουν παρει απο τα video-games και απο τις σειρες και τις ταινιες, δεν τους κανει να εκπλησσονται με την πραγματικη βια.Μαλιστα πολλα παιδια βρισκουν ελκυστικο το θεμα του εγκληματος και των δολοφονιων, αφου υπαρχει το μυστηριο και η αγωνια για το τι κρυβεται πισω απο αυτα.Ειναι τα παιδια που τους αρεσουν τα αστυνομικα μυθιστορηματα και οι ταινιες δρασης.Το ιδιο που συμβαινει εκει, συμβαινει και στα δελτια ειδησεων.
Και η ζωη συνεχιζεται με ολους εμας που δεν εχουμε πεσει στα διχτυα του θανατου..Δεν ξερω αν ο θανατος εχει λογο...υπαρξης.Γιατι με αυτα που εχω δει, αμφιβαλλω.Ο θανατος παραμονευει παντου και για τον καθενα.Το θεμα ειναι αν μπορουμε να κανουμε κατι για να μειωσουμε τους ανθρωπους που προκαλουν το θανατο σε αθωους ανθρωπους, αλλα και να προσπαθουμε, οσο ζουμε, να μην φερνουμε το θανατο προς το μερος μας με τις ιδιες μας τις πραξεις (οπως εκανε ο Σεργιανοπουλος με τα ναρκωτικα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου