ΠΑΛΙΟ ΠΟΣΤ
21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011
Περιοδικο OZON τευχος Νοεμβριου 2010
Το περιοδικο αυτο ειναι δυσευρετο και τοσο alternative που ξεχνας οτι ειναι ελληνικο.Το ειδα στη βιτρινα ενος πολυ μικρου μαγαζιου.Το ειχα διαβασει και παλιοτερα.Ειναι πολυ alternative, εχει πολυ μοδα, μουσικη, συνεντευξεις καλλιτεχνων και πολλα ανορεξικα μοντελα ξενικης κυριως προελευσης.
Στο εντιτοριαλ αυτος ή αυτη που το γραφει μας πληροφορει ποσο υπεροχα ενιωσε στη μπανιερα του κοιτωντας τα δεντρα εξω απο το παραθυρο, ενω διπλα φιγουραρει ενα αγορι απο καποια σκανδιναβικη χωρα που ανετα θα κερδιζε τον τιτλο Mister Anorexia.
Διαβαζω αρθρο για το τραγουδι upside down της Diana Ross και τη σπουδαιοτητα του (;), διαβαζω review για ενα αλμπουμ ενος γκρουπ με το ονομα The fresh and onlys (φρεσκοι και μοναδικοι-σαν διαφημιστικο σλογκαν), προσπερναω την ταση της ηλεκτρονικης μουσικης στην επιστροφη στα '80s (αυτος ο συνδυασμος μου προκαλει αηδια), διαβαζω κριτικη για την ταινια το "Χαρισμα" που εχει το...χαρισμα της ποιοτικης ρομαντικης κομεντι, σπανιο στον ελληνικο κινηματογραφο, συμφωνα με τον συντακτη, διαβαζω αρθρο για το Μανο Βυνιχακη, φημισμενος make-up artist, που αντιμετωπιζει το μακιγιαζ σαν τεχνη και γι' αυτον ειναι "κατι παραπανω απο ροδοκοκκινα μαγουλα και τονισμενα μηλα" και οτι "μιλα για κοινωνικες και αισθητικες αλλαγες περισσοτερο απ' οσο αφελως θεωρουμε".Ναι εμεις οι αφελεις που υποτιμουμε την αξια της πουδρας...Γυρναω σελιδα και βλεπω εναν τυπο που φοραει ενα...what the hell is that? και λεγεται Michael Kampe και ειναι ανερχομενος menswear designer.Οπως διαβαζω : "Αυτο που ξερει να κανει τοσο καλα ειναι να μιξαρει καλλιτεχνικα στοιχεια και μοτιβα με αναφορες στο καθημερινο ενδυμα.Οι αναφορες αυτες πρεπει να ειναι εμφανεις, οχι ομως και υπερβολικα ευκολες στο να εντοπιστουν".Δηλαδη εγω τωρα πρεπει να ψαχνω τις αναφορες σε αυτα τα what the hell? ρουχα; Καμπε κατσε καλα! Στη συνεχεια συνεντευξη δινει ο Andrea Rosso, ο γιος του ιδρυτη της Diesel (ειναι τωρα αυτο alternative;) και μιλαει για τη σειρα ρουχων 55DSL που εχει λεει εντονα χρωματα, γραφιστικη διαθεση, παιχνιδιαρικα αλλα και ειρωνικα (;) σχεδια και απουσιαζει το denim υφασμα.Η 55DSL κανει θραυση στην Ιαπωνια! Προσπερναω συνεντευξη παρακατιανου DJ που παιζει house σε underground party (sic sic) και παω σε μαυροφορεμενα μοντελα που κρυβουν το προσωπο τους και διαβαζω τον υμνο του μαυρου dress code : "Ξεπερνα τασεις και προσωπικο γουστο και αποτελει οροσημο του στυλ εδω και δεκαετιες.Ενα χρωμα που προτιμαμε γιατι ενω ειναι παντα ασφαλες, δεν παυει να εχει μια δυναμικη, μια ατμοσφαιρικοτητα και μια αισθηση απλοτητας και κομψοτητας".That's right.Το μαυρο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα στα ρουχα.Σειρα εχει ο Damir Doma, σχεδιαστης ανδρικης μοδας που θεωρειται απο τους σπουδαιοτερους.Εγω παντως δεν τον ηξερα τον κυριο.Αυτο που κανει τη δουλεια του να ξεχωριζει, οπως λεει, ειναι το προσωπικο του οραμα και η προσεγγιση του, οτι προσπαθει να βλεπει την ευρυτερη εικονα των πραγματων και να μη χανεται σε ασημαντες λεπτομερειες.Μακαρι να εκανα κι εγω το ιδιο...Ο ανδρας που εχει στο μυαλο του οταν σχεδιαζει ειναι ισχυρος, περηφανος και ταυτοχρονα ευαισθητος.Γυρναω σελιδα και φρικαρω με εναν 40αρη κοκκινομαλλη που φοραει κατι κουρελια by Damir Doma.
Σειρα εχει ο Jacopo J. Moschin και το project του "East London boys", κατι φρικια δηλαδη με κουλα ρουχα.Οπως ο ιδιος λεει στη συνεντευξη : "Δεν κανω street fashion, η δουλεια μου αυτη ειναι ενα ταξιδι μεσα στον εσωτερικο τους κοσμο που περναει μεσα απο τα ματια τους με ελπιδα να πιασει μια στιγμιαια εικονα μιας κρυμμενης ομορφιας".Πρεπει να ψαξει πολυ γιατι φαινεται πως ειναι πολυ καλα κρυμμενη...Λεει επισης οτι υπαρχει μια συγχρονη θρησκευτικη πτυχη σε ολοκληρο το εργο.Στοχος του λεει δεν ηταν να αναφερθει στη χριστιανικη εικονογραφια μεσω καποιου ανδρογυνου ιδεατου ή αξιας και πως αν ομως κοιταξουμε προσεχτικα θα διακρινουμε μια καποια "αγγελικη" αμορφια.Ο,τι πεις φιλε μου...
Και η μοδα συνεχιζεται με τα αδερφια LAITINEN απο τη Φιλανδια, σχεδιαστες αντρικης μοδας κι αυτοι που στην τελευταια τους κολεξιον οπως λενε, θελανε να δωσουν μερικες εθνικ πινελιες και ειδαν παλιες ταινιες του Hanif Kureishi (;) οπου ειναι ολες γυρισμενες στα προαστια του Λονδινου στα τελη του '80 και αρχες '90 και οι πρωταγωνιστες ειναι ντυμενοι με μια μειξη παραδοσιακων ενδυματων απο την Ινδια, το Περου και το Πακισταν μαζι με πανκ, new wave ακομα και skinhead στυλ.Απο μικροι ειχαν εμμονη με τα περιοδικα μοδας, η σκοτεινη τους διαθεση προερχεται απο τη μελαγχολικη μουσικη που ακουν, ταιριαζουν πολυ, γι' αυτο και δουλευουν μαζι.Μπραβο τα καλα αδερφακια.Στειλτε μου τωρα κανα κομματι σας να φορεσω που εχουμε Αποκριες.
Μετα εχει αρθρο για τα "Κωλοπαιδα", μια νεα ταινια που θα βγει στον κινηματογραφο φετος και δειχνει 3 βλαμμενα που θελουν λεει να φυγουν απο την Αθηνα και να ζησουν στο Βερολινο.Προσπαθουν να τα κανουν ολα τελευταια στιγμη πριν φυγουν ομως ολα μπορουν να ανατραπουν...Οπως λενε η λεξη "κωλοπαιδο" μπορει να εχει καλη εννοια.
Γυρναω σελιδα και...κι αλλος σχεδιαστης μοδας; Ο Christopher Shannon ειναι λεει ανερχομενος, εχει μαγνητισει ολοκληρο το Λονδινο (;) και χαρακτηριζει τα κομματια του "στυλιζαρισμενο sportswear με εξευγενισμενη αλητεια".Ευγε!
Εχει 3-4 ακομα συνεντευξεις ασημων (δηλαδη οχι διασημων) καλλιτεχνων αλλα βαρεθηκα.Μετα εχει κατι ανορεξικα και χλωμα μοντελα απο ξενες χωρες που φορανε κατι φριχτα, κουλα και τρισαθλια κουλτουριαρικα κουρελια (μια φοραει ενα πουκαμισο αναποδα-τα κουμπια δηλαδη ειναι στην πλατη!) που φυσικα καμια σχεση δεν εχουν με την ελληνικη πραγματικοτητα και δεν ειναι ουτε καν για τους ελληνες hipsters.
Περιοδικο OZON τευχος Δεκεμβριου 2010/Ιανουαριου 2011
Αυτος ή αυτη που γραφει το εντιτοριαλ μας ενημερωνει οτι ξεφλουδισε τις πατατες, εκοψε τα καροτα σε σχημα μικρων κυβων και οτι ο πολτος ντοματας τσιριζε απο το λαδι που εκαιγε στην κατσαρολα.Μαγειρευε για δειπνο με φιλους και καλα εκανε αλλα εντιτοριαλ γιατι το 'κανε; Θα μου πεις, alternative ειναι (ή μηπως underground;) και γραφουν ο,τι τους κατεβει...Εχει ομως αραγε το alternative ορια και ποια ειναι αυτα;
Διαβαζω αρθρο για τους Strokes που λεει κερδισαν βραβειο ως το καλυτερο συγκροτημα της χρονιας και οτι ειναι αυτοι που επανεφεραν το garage rock, αυτοι που αναβιωσαν το κλιμα της New York των 70's και εδωσαν ωθηση σε πολλα μικρα γκρουπακια να ξεπεταχτουν αποτελωντας εμπνευση για πολλα απο αυτα.Μπραβο στα παλικαρια.
Γυρναω σελιδα και διαβαζω για το διαζυγιο-βομβα του DJ DUO Aeroplane (;).Ο Stephen Fesano (;) αποφασισε να παρατησει το ετερον ημισυ του Vito DeLuca (;) και να κανει σολο καριερα με το ονομα The magician.Tα κουτσομπολια στα καλλιτεχνικα πηγαδακια δινουν και παιρνουν και ολοι αναρωτιουνται γιατι, δεδομενης της μεγαλης επιτυχιας που ειχαν οι δυο μαζι.Ε μυαλο θελει ρε παιδια; Ο Fasano θελει ολη τη δοξα για την παρτη του...Μην τον βλεπετε ετσι alternative...θελει να γινει diva.Στη διπλανη σελιδα ποζαρουν με χαρη κατι κυριοι με μεγαλα μπλε παπιγιον που ειναι 4 και ερχονται απο την Πατρα...Απο την πολη ερχομαι και στην κορφη κανελα...Παιζουν indie μουσικη, εχουν κυκλοφορησει ενα αλμπουμ, θελουν ομως να γινουν και βινυλιο και φυσικα θελουν να ειναι ανεξαρτητοι.Στην επομενη σελιδα διαβαζω για την ταινια που κερδισε τον Χρυσο Φοινικα του Φεστιβαλ των Καννων με τιτλο "Ο θειος Μπουμνι θυμαται τις προηγουμενες ζωες του", του Ταιλανδου σκηνοθετη Aphicatpong Weerasethakul (sic).Ο θειος Μπουμνι ειναι γατα; Προσπερναω εναν underground Παριζιανο DJ που παιζει deep house (sic), προσπερναω και κατι παρακατιανες μοντελες που κρυβουν το προσωπο τους και παω στην Iris Touliatou που εχει σπουδασει κοινωνικες και πολιτικες επιστημες αλλα και στην ΑΣΚΤ και στην Ecole des Beaux-Arts και εχει κανει πολλες ατομικες εκθεσεις στο εξωτερικο.Θεωρει το XENIA τη σημαντικοτερη παραγωγη δημοσιων κτηριων μεταπολεμικα και επιτυχημενα συμβολα μιας ελληνικης μοντερνιστικης αισθητικης.Στην ερωτηση ποια ειναι η μεγαλυτερη φιλοδοξια-επιδιωξη ενος καλλιτεχνη απαντα η συνειδητοποιηση της πραγματικοτητας του.Αυτο αγαπητη μου δεν ειναι φιλοδοξια, ειναι δυστυχια.Ας γυρισω σελιδα...Ποια εισαι εσυ κυρα μου; Α, εισαι εσυ που εκανες αυτη τη δηθεν ταινια το Attenberg.Βαριεμαι να διαβασω τι λεει και επισης βαριεμαι να διαβασω και τα υπολοιπα.Με ζαλισε τοση alternativa.Χρειαζομαι λιγο mainstream να ερθω στα ισα μου...
fb code : home otey
21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011
Περιοδικο OZON τευχος Νοεμβριου 2010
Το περιοδικο αυτο ειναι δυσευρετο και τοσο alternative που ξεχνας οτι ειναι ελληνικο.Το ειδα στη βιτρινα ενος πολυ μικρου μαγαζιου.Το ειχα διαβασει και παλιοτερα.Ειναι πολυ alternative, εχει πολυ μοδα, μουσικη, συνεντευξεις καλλιτεχνων και πολλα ανορεξικα μοντελα ξενικης κυριως προελευσης.
Στο εντιτοριαλ αυτος ή αυτη που το γραφει μας πληροφορει ποσο υπεροχα ενιωσε στη μπανιερα του κοιτωντας τα δεντρα εξω απο το παραθυρο, ενω διπλα φιγουραρει ενα αγορι απο καποια σκανδιναβικη χωρα που ανετα θα κερδιζε τον τιτλο Mister Anorexia.
Διαβαζω αρθρο για το τραγουδι upside down της Diana Ross και τη σπουδαιοτητα του (;), διαβαζω review για ενα αλμπουμ ενος γκρουπ με το ονομα The fresh and onlys (φρεσκοι και μοναδικοι-σαν διαφημιστικο σλογκαν), προσπερναω την ταση της ηλεκτρονικης μουσικης στην επιστροφη στα '80s (αυτος ο συνδυασμος μου προκαλει αηδια), διαβαζω κριτικη για την ταινια το "Χαρισμα" που εχει το...χαρισμα της ποιοτικης ρομαντικης κομεντι, σπανιο στον ελληνικο κινηματογραφο, συμφωνα με τον συντακτη, διαβαζω αρθρο για το Μανο Βυνιχακη, φημισμενος make-up artist, που αντιμετωπιζει το μακιγιαζ σαν τεχνη και γι' αυτον ειναι "κατι παραπανω απο ροδοκοκκινα μαγουλα και τονισμενα μηλα" και οτι "μιλα για κοινωνικες και αισθητικες αλλαγες περισσοτερο απ' οσο αφελως θεωρουμε".Ναι εμεις οι αφελεις που υποτιμουμε την αξια της πουδρας...Γυρναω σελιδα και βλεπω εναν τυπο που φοραει ενα...what the hell is that? και λεγεται Michael Kampe και ειναι ανερχομενος menswear designer.Οπως διαβαζω : "Αυτο που ξερει να κανει τοσο καλα ειναι να μιξαρει καλλιτεχνικα στοιχεια και μοτιβα με αναφορες στο καθημερινο ενδυμα.Οι αναφορες αυτες πρεπει να ειναι εμφανεις, οχι ομως και υπερβολικα ευκολες στο να εντοπιστουν".Δηλαδη εγω τωρα πρεπει να ψαχνω τις αναφορες σε αυτα τα what the hell? ρουχα; Καμπε κατσε καλα! Στη συνεχεια συνεντευξη δινει ο Andrea Rosso, ο γιος του ιδρυτη της Diesel (ειναι τωρα αυτο alternative;) και μιλαει για τη σειρα ρουχων 55DSL που εχει λεει εντονα χρωματα, γραφιστικη διαθεση, παιχνιδιαρικα αλλα και ειρωνικα (;) σχεδια και απουσιαζει το denim υφασμα.Η 55DSL κανει θραυση στην Ιαπωνια! Προσπερναω συνεντευξη παρακατιανου DJ που παιζει house σε underground party (sic sic) και παω σε μαυροφορεμενα μοντελα που κρυβουν το προσωπο τους και διαβαζω τον υμνο του μαυρου dress code : "Ξεπερνα τασεις και προσωπικο γουστο και αποτελει οροσημο του στυλ εδω και δεκαετιες.Ενα χρωμα που προτιμαμε γιατι ενω ειναι παντα ασφαλες, δεν παυει να εχει μια δυναμικη, μια ατμοσφαιρικοτητα και μια αισθηση απλοτητας και κομψοτητας".That's right.Το μαυρο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα στα ρουχα.Σειρα εχει ο Damir Doma, σχεδιαστης ανδρικης μοδας που θεωρειται απο τους σπουδαιοτερους.Εγω παντως δεν τον ηξερα τον κυριο.Αυτο που κανει τη δουλεια του να ξεχωριζει, οπως λεει, ειναι το προσωπικο του οραμα και η προσεγγιση του, οτι προσπαθει να βλεπει την ευρυτερη εικονα των πραγματων και να μη χανεται σε ασημαντες λεπτομερειες.Μακαρι να εκανα κι εγω το ιδιο...Ο ανδρας που εχει στο μυαλο του οταν σχεδιαζει ειναι ισχυρος, περηφανος και ταυτοχρονα ευαισθητος.Γυρναω σελιδα και φρικαρω με εναν 40αρη κοκκινομαλλη που φοραει κατι κουρελια by Damir Doma.
Σειρα εχει ο Jacopo J. Moschin και το project του "East London boys", κατι φρικια δηλαδη με κουλα ρουχα.Οπως ο ιδιος λεει στη συνεντευξη : "Δεν κανω street fashion, η δουλεια μου αυτη ειναι ενα ταξιδι μεσα στον εσωτερικο τους κοσμο που περναει μεσα απο τα ματια τους με ελπιδα να πιασει μια στιγμιαια εικονα μιας κρυμμενης ομορφιας".Πρεπει να ψαξει πολυ γιατι φαινεται πως ειναι πολυ καλα κρυμμενη...Λεει επισης οτι υπαρχει μια συγχρονη θρησκευτικη πτυχη σε ολοκληρο το εργο.Στοχος του λεει δεν ηταν να αναφερθει στη χριστιανικη εικονογραφια μεσω καποιου ανδρογυνου ιδεατου ή αξιας και πως αν ομως κοιταξουμε προσεχτικα θα διακρινουμε μια καποια "αγγελικη" αμορφια.Ο,τι πεις φιλε μου...
Και η μοδα συνεχιζεται με τα αδερφια LAITINEN απο τη Φιλανδια, σχεδιαστες αντρικης μοδας κι αυτοι που στην τελευταια τους κολεξιον οπως λενε, θελανε να δωσουν μερικες εθνικ πινελιες και ειδαν παλιες ταινιες του Hanif Kureishi (;) οπου ειναι ολες γυρισμενες στα προαστια του Λονδινου στα τελη του '80 και αρχες '90 και οι πρωταγωνιστες ειναι ντυμενοι με μια μειξη παραδοσιακων ενδυματων απο την Ινδια, το Περου και το Πακισταν μαζι με πανκ, new wave ακομα και skinhead στυλ.Απο μικροι ειχαν εμμονη με τα περιοδικα μοδας, η σκοτεινη τους διαθεση προερχεται απο τη μελαγχολικη μουσικη που ακουν, ταιριαζουν πολυ, γι' αυτο και δουλευουν μαζι.Μπραβο τα καλα αδερφακια.Στειλτε μου τωρα κανα κομματι σας να φορεσω που εχουμε Αποκριες.
Μετα εχει αρθρο για τα "Κωλοπαιδα", μια νεα ταινια που θα βγει στον κινηματογραφο φετος και δειχνει 3 βλαμμενα που θελουν λεει να φυγουν απο την Αθηνα και να ζησουν στο Βερολινο.Προσπαθουν να τα κανουν ολα τελευταια στιγμη πριν φυγουν ομως ολα μπορουν να ανατραπουν...Οπως λενε η λεξη "κωλοπαιδο" μπορει να εχει καλη εννοια.
Γυρναω σελιδα και...κι αλλος σχεδιαστης μοδας; Ο Christopher Shannon ειναι λεει ανερχομενος, εχει μαγνητισει ολοκληρο το Λονδινο (;) και χαρακτηριζει τα κομματια του "στυλιζαρισμενο sportswear με εξευγενισμενη αλητεια".Ευγε!
Εχει 3-4 ακομα συνεντευξεις ασημων (δηλαδη οχι διασημων) καλλιτεχνων αλλα βαρεθηκα.Μετα εχει κατι ανορεξικα και χλωμα μοντελα απο ξενες χωρες που φορανε κατι φριχτα, κουλα και τρισαθλια κουλτουριαρικα κουρελια (μια φοραει ενα πουκαμισο αναποδα-τα κουμπια δηλαδη ειναι στην πλατη!) που φυσικα καμια σχεση δεν εχουν με την ελληνικη πραγματικοτητα και δεν ειναι ουτε καν για τους ελληνες hipsters.
Περιοδικο OZON τευχος Δεκεμβριου 2010/Ιανουαριου 2011
Αυτος ή αυτη που γραφει το εντιτοριαλ μας ενημερωνει οτι ξεφλουδισε τις πατατες, εκοψε τα καροτα σε σχημα μικρων κυβων και οτι ο πολτος ντοματας τσιριζε απο το λαδι που εκαιγε στην κατσαρολα.Μαγειρευε για δειπνο με φιλους και καλα εκανε αλλα εντιτοριαλ γιατι το 'κανε; Θα μου πεις, alternative ειναι (ή μηπως underground;) και γραφουν ο,τι τους κατεβει...Εχει ομως αραγε το alternative ορια και ποια ειναι αυτα;
Διαβαζω αρθρο για τους Strokes που λεει κερδισαν βραβειο ως το καλυτερο συγκροτημα της χρονιας και οτι ειναι αυτοι που επανεφεραν το garage rock, αυτοι που αναβιωσαν το κλιμα της New York των 70's και εδωσαν ωθηση σε πολλα μικρα γκρουπακια να ξεπεταχτουν αποτελωντας εμπνευση για πολλα απο αυτα.Μπραβο στα παλικαρια.
Γυρναω σελιδα και διαβαζω για το διαζυγιο-βομβα του DJ DUO Aeroplane (;).Ο Stephen Fesano (;) αποφασισε να παρατησει το ετερον ημισυ του Vito DeLuca (;) και να κανει σολο καριερα με το ονομα The magician.Tα κουτσομπολια στα καλλιτεχνικα πηγαδακια δινουν και παιρνουν και ολοι αναρωτιουνται γιατι, δεδομενης της μεγαλης επιτυχιας που ειχαν οι δυο μαζι.Ε μυαλο θελει ρε παιδια; Ο Fasano θελει ολη τη δοξα για την παρτη του...Μην τον βλεπετε ετσι alternative...θελει να γινει diva.Στη διπλανη σελιδα ποζαρουν με χαρη κατι κυριοι με μεγαλα μπλε παπιγιον που ειναι 4 και ερχονται απο την Πατρα...Απο την πολη ερχομαι και στην κορφη κανελα...Παιζουν indie μουσικη, εχουν κυκλοφορησει ενα αλμπουμ, θελουν ομως να γινουν και βινυλιο και φυσικα θελουν να ειναι ανεξαρτητοι.Στην επομενη σελιδα διαβαζω για την ταινια που κερδισε τον Χρυσο Φοινικα του Φεστιβαλ των Καννων με τιτλο "Ο θειος Μπουμνι θυμαται τις προηγουμενες ζωες του", του Ταιλανδου σκηνοθετη Aphicatpong Weerasethakul (sic).Ο θειος Μπουμνι ειναι γατα; Προσπερναω εναν underground Παριζιανο DJ που παιζει deep house (sic), προσπερναω και κατι παρακατιανες μοντελες που κρυβουν το προσωπο τους και παω στην Iris Touliatou που εχει σπουδασει κοινωνικες και πολιτικες επιστημες αλλα και στην ΑΣΚΤ και στην Ecole des Beaux-Arts και εχει κανει πολλες ατομικες εκθεσεις στο εξωτερικο.Θεωρει το XENIA τη σημαντικοτερη παραγωγη δημοσιων κτηριων μεταπολεμικα και επιτυχημενα συμβολα μιας ελληνικης μοντερνιστικης αισθητικης.Στην ερωτηση ποια ειναι η μεγαλυτερη φιλοδοξια-επιδιωξη ενος καλλιτεχνη απαντα η συνειδητοποιηση της πραγματικοτητας του.Αυτο αγαπητη μου δεν ειναι φιλοδοξια, ειναι δυστυχια.Ας γυρισω σελιδα...Ποια εισαι εσυ κυρα μου; Α, εισαι εσυ που εκανες αυτη τη δηθεν ταινια το Attenberg.Βαριεμαι να διαβασω τι λεει και επισης βαριεμαι να διαβασω και τα υπολοιπα.Με ζαλισε τοση alternativa.Χρειαζομαι λιγο mainstream να ερθω στα ισα μου...
fb code : home otey
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου