Τον Ιούνιο του 2012 κυκλοφόρησε στα ελληνικά περίπτερα ένα νέο περιοδικό, το alt., με εξώφυλλο το "Μικρό Νικόλα" (είχε δώρο και το cd του). Όπως αθόρυβα μπήκε στην παρέα των ελληνικών περιοδικών, το ίδιο αθόρυβα έφυγε. "Πόσοι θα...ξεκινήσουμε και πού θα φτάσει ο καθένας μας, θα το ξέρουμε καλύτερα όταν αξιωθούμε να βγάλουμε το δεύτερο τεύχος" έγραφε ο διευθυντής του περιοδικού Θοδωρής Μανίκας. Τελικά δεν αξιώθηκαν...
Ήταν ωραίο περιοδικό, πάντως. Είχε θέματα κυρίως για alternative μουσική (βασικός κορμός του), για νεολαία, τέχνη, ίντερνετ, κοινωνία, πάντα με μια φρέσκια και εναλλακτική ματιά. Θα μπορούσε να κάνει καριέρα στον ελληνικό Τύπο σαν alternative νεανικό περιοδικό, κάτι σαν το "Ozon" αλα περίπτερο. Υπήρχε, άλλωστε, κενό στο είδος αυτό με το mainstream νεανικό "Free" να έχει κλείσει από καιρό, με το "Sonik" να έχει ξεπέσει και να ασχολείται αποκλειστικά με μουσική, με το "Ozon" να το βρίσκουμε σπάνια και να είναι λες και χάθηκε και με τη "Lifo" και "Athens voice" να μην αφιερώνουν πολύ από το περιεχόμενο τους στη μουσική.
Ωστόσο, και πάλι, δύσκολα θα τα κατάφερνε το alt. Όσο alternative και να (θες να) είσαι, λίγο promotion το θες για να επιβιώσεις. Δεν είναι όμως μόνο θέμα διαφημιστικής προβολής. Ας δούμε τη "Lifo". Δεν κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά, μόνο επειδή είναι free-press, αλλά επειδή κατάφερε να χτίσει ένα όνομα και μάλιστα χωρίς διαφήμιση. Ο λόγος; Πολύ πιθανόν επειδή εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, απευθυνόμενο σε ένα κοινό που ήταν λες και το περίμενε να έρθει. Του έδωσε αυτό που δεν έβρισκε στο Nitro και μάλιστα δωρεάν. Το alt. ακόμα και να ήταν free-press θα ήταν δύσκολο να κάνει αίσθηση και να αντέξει στον πλέον ανταγωνιστικό χώρο των free-press. Και το alt. και το κάθε alt. Είναι θέμα timing, συγκυριών, κοινωνικών έως και πολιτικών συνθηκών. Σκεφτείτε το αυτό για διάφορα περιοδικά που πέτυχαν (πχ τα περιοδικά του Κωστόπουλου) αλλά και άλλα μέσα επικοινωνίας, όπως τηλεοπτικά κανάλια, sites κτλ.
Γυρνώντας στο alt. να πούμε ότι είχε εξαιρετικό χαρτί (καλά δεν ήταν και Soul), κάποια ενδιαφέροντα δημοφιλή αλλά όχι mainstream πρόσωπα, όπως ο "μικρός Νικόλας", κάποια χρήσιμα θέματα όπως που να βρείτε καλά και φτηνά ρούχα. Έλειπε, όμως, το προσωπικό στυλ, μια ξεχωριστή και γερή υπογραφή και άλλα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως με τον καιρό δε θα άλλαζε και δε θα βελτιωνόταν. Αλλά δεν του δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Τι φταίει; Η κρίση; Το ίντερνετ; Το ότι ο κόσμος αγοράζει μόνο το Hello και τις γλυκές ιστορίες; Όλα αυτά ενδεχομένως, μπορεί και τίποτα. Σίγουρα, πάντως, τα πράγματα στα ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι καθόλου εύκολα και τελικά φαίνεται πως δεν υπάρχουν συνταγές ούτε για επιτυχία ούτε για...αποτυχία.
Εσείς τι πιστεύετε; Πόσο δύσκολο είναι και πώς θα καταφέρει ένα νέο περιοδικό, free-press ή περιπτέρου, πρώτον να επιβιώσει και δεύτερον να πετύχει και να ξεχωρίσει στη σημερινή εποχή και στη δεδομένη φάση των ΜΜΕ; Ποιοι παράγοντες θα συντελέσουν στην επιτυχία ή αποτυχία ενός νέου εκδοτικού εγχειρήματος στον Τύπο; Τι χρειάζεται ο κόσμος και οι νέοι να διαβάσουν σήμερα; Τι θα τους κάνει να αγοράσουν ένα περιοδικό και να γίνουν τακτικοί αναγνώστες του;
Ήταν ωραίο περιοδικό, πάντως. Είχε θέματα κυρίως για alternative μουσική (βασικός κορμός του), για νεολαία, τέχνη, ίντερνετ, κοινωνία, πάντα με μια φρέσκια και εναλλακτική ματιά. Θα μπορούσε να κάνει καριέρα στον ελληνικό Τύπο σαν alternative νεανικό περιοδικό, κάτι σαν το "Ozon" αλα περίπτερο. Υπήρχε, άλλωστε, κενό στο είδος αυτό με το mainstream νεανικό "Free" να έχει κλείσει από καιρό, με το "Sonik" να έχει ξεπέσει και να ασχολείται αποκλειστικά με μουσική, με το "Ozon" να το βρίσκουμε σπάνια και να είναι λες και χάθηκε και με τη "Lifo" και "Athens voice" να μην αφιερώνουν πολύ από το περιεχόμενο τους στη μουσική.
Ωστόσο, και πάλι, δύσκολα θα τα κατάφερνε το alt. Όσο alternative και να (θες να) είσαι, λίγο promotion το θες για να επιβιώσεις. Δεν είναι όμως μόνο θέμα διαφημιστικής προβολής. Ας δούμε τη "Lifo". Δεν κατάφερε να φτάσει τόσο ψηλά, μόνο επειδή είναι free-press, αλλά επειδή κατάφερε να χτίσει ένα όνομα και μάλιστα χωρίς διαφήμιση. Ο λόγος; Πολύ πιθανόν επειδή εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, απευθυνόμενο σε ένα κοινό που ήταν λες και το περίμενε να έρθει. Του έδωσε αυτό που δεν έβρισκε στο Nitro και μάλιστα δωρεάν. Το alt. ακόμα και να ήταν free-press θα ήταν δύσκολο να κάνει αίσθηση και να αντέξει στον πλέον ανταγωνιστικό χώρο των free-press. Και το alt. και το κάθε alt. Είναι θέμα timing, συγκυριών, κοινωνικών έως και πολιτικών συνθηκών. Σκεφτείτε το αυτό για διάφορα περιοδικά που πέτυχαν (πχ τα περιοδικά του Κωστόπουλου) αλλά και άλλα μέσα επικοινωνίας, όπως τηλεοπτικά κανάλια, sites κτλ.
Γυρνώντας στο alt. να πούμε ότι είχε εξαιρετικό χαρτί (καλά δεν ήταν και Soul), κάποια ενδιαφέροντα δημοφιλή αλλά όχι mainstream πρόσωπα, όπως ο "μικρός Νικόλας", κάποια χρήσιμα θέματα όπως που να βρείτε καλά και φτηνά ρούχα. Έλειπε, όμως, το προσωπικό στυλ, μια ξεχωριστή και γερή υπογραφή και άλλα. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως με τον καιρό δε θα άλλαζε και δε θα βελτιωνόταν. Αλλά δεν του δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Τι φταίει; Η κρίση; Το ίντερνετ; Το ότι ο κόσμος αγοράζει μόνο το Hello και τις γλυκές ιστορίες; Όλα αυτά ενδεχομένως, μπορεί και τίποτα. Σίγουρα, πάντως, τα πράγματα στα ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι καθόλου εύκολα και τελικά φαίνεται πως δεν υπάρχουν συνταγές ούτε για επιτυχία ούτε για...αποτυχία.
Εσείς τι πιστεύετε; Πόσο δύσκολο είναι και πώς θα καταφέρει ένα νέο περιοδικό, free-press ή περιπτέρου, πρώτον να επιβιώσει και δεύτερον να πετύχει και να ξεχωρίσει στη σημερινή εποχή και στη δεδομένη φάση των ΜΜΕ; Ποιοι παράγοντες θα συντελέσουν στην επιτυχία ή αποτυχία ενός νέου εκδοτικού εγχειρήματος στον Τύπο; Τι χρειάζεται ο κόσμος και οι νέοι να διαβάσουν σήμερα; Τι θα τους κάνει να αγοράσουν ένα περιοδικό και να γίνουν τακτικοί αναγνώστες του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου