Θυμαμαι ενα σοβαρο διλημμα, που ειχε καποτε, μια κοπελα που ειχα γνωρισει.Ειχε ερωτευτει ή τουλαχιστον ειχε συμπαθησει ιδιαιτερα, ενα παιδι με κινητικο προβλημα, που ηταν σε καροτσακι.Και αυτος την ειχε ερωτευτει, απο την πλευρα του ηταν πιο εντονο, και της ζητουσε, χωρις να την πιεζει, να κανουν σχεση και να παει να μεινει μαζι του.Ηταν κατι που την προβληματιζε ιδιαιτερα, και εγω που ρωτησε τη γνωμη μου, δε μπορεσα να της δωσω απαντηση.Σιγουρα ηταν μια δυσκολη αποφαση.
Το θυμηθηκα αυτο διαβαζωντας συνεντευξη ενος φοιτητη απο το Ηρακλειο Κρητης, που μιλαει στο περιοδικο "18-Τριαντα" για την καθημερινοτητα ενος ατομου με κινητικο προβλημα.Αυτο που εισεπραξα ειναι οτι προκειται για ενα νεαρο ατομο με πολυ θετικη σκεψη απεναντι στο προβλημα του, με αισιοδοξια, που θεωρει τον εαυτο του φυσιολογικο παιδι της ηλικιας του, που δε διαφερει σε κατι απο τα αλλα παιδια.Και σκεφτηκα ποσο χρησιμο θα ηταν αν οσοι αντιμετωπιζουν καποιο προβλημα, ειτε σωματικο, ειτε ψυχικο, δεν εβαζαν για ταμπελα την ασθενεια τους και προσπαθουσαν να ζησουν τη ζωη τους κανονικα..λιγο δυσκολο μερικες φορες ομως, δε νομιζετε; Θελει μεγαλο ψυχικο σθενος, κατι που διαθετει ο Μανος Στυλιανακακης.
Λεει στη συνεντευξη οτι η καθημερινοτητα του δε διαφερει απο αυτη των συνομιληκων του, οτι παιζει μπασκετ, οτι δε χρειαζεται να τον λυπαται κανεις, και ειναι κατι που τον εξοργιζει, οτι οι ανθρωποι ποινικοποιουν τη διαφορετικοτητα, επειδη δε μπορουν να την αντιληφθουν.Μιλαει για τις δυσκολιες στη μετακινηση, λογω ελλειψης υποδομων στην πολη του Ηρακλειου, για το οτι οι παραλιες ειναι απροσπελαστες, για τις μη προσβασιμες τουαλετες, για την αναγκη εφαρμογης των νομων απο δημοσιους και ιδιωτικους φορεις.Δινει συμβουλη στις οικογενειες των ατομων αυτων να μην τους αντιμετωπιζουν σαν αρρωστους, δινωντας υπερβολικη φροντιδα και πως τα ιδια τα ατομα αυτα πρεπει να παιρνουν μονα τους πρωτοβουλιες και να βοηθανε τον εαυτο τους οσο μπορουν.Αγνοει αυτους που τον κοιτουν υποτιμητικα, επειδη κατ' αυτον ειναι ατομα χωρις παιδεια, αρνειται να γκετοποιηθει, κανοντας σχεσεις φιλικες και ερωτικες μονο με ατομα με παρομοιο προβλημα, και τελος, αναφερεται στην δυσκολια ευρεσης δουλειας εξαιτιας του οτι το κρατος τους αντιμετωπιζει σαν αρρωστους και οχι σαν ενεργους πολιτες.
Το θυμηθηκα αυτο διαβαζωντας συνεντευξη ενος φοιτητη απο το Ηρακλειο Κρητης, που μιλαει στο περιοδικο "18-Τριαντα" για την καθημερινοτητα ενος ατομου με κινητικο προβλημα.Αυτο που εισεπραξα ειναι οτι προκειται για ενα νεαρο ατομο με πολυ θετικη σκεψη απεναντι στο προβλημα του, με αισιοδοξια, που θεωρει τον εαυτο του φυσιολογικο παιδι της ηλικιας του, που δε διαφερει σε κατι απο τα αλλα παιδια.Και σκεφτηκα ποσο χρησιμο θα ηταν αν οσοι αντιμετωπιζουν καποιο προβλημα, ειτε σωματικο, ειτε ψυχικο, δεν εβαζαν για ταμπελα την ασθενεια τους και προσπαθουσαν να ζησουν τη ζωη τους κανονικα..λιγο δυσκολο μερικες φορες ομως, δε νομιζετε; Θελει μεγαλο ψυχικο σθενος, κατι που διαθετει ο Μανος Στυλιανακακης.
Λεει στη συνεντευξη οτι η καθημερινοτητα του δε διαφερει απο αυτη των συνομιληκων του, οτι παιζει μπασκετ, οτι δε χρειαζεται να τον λυπαται κανεις, και ειναι κατι που τον εξοργιζει, οτι οι ανθρωποι ποινικοποιουν τη διαφορετικοτητα, επειδη δε μπορουν να την αντιληφθουν.Μιλαει για τις δυσκολιες στη μετακινηση, λογω ελλειψης υποδομων στην πολη του Ηρακλειου, για το οτι οι παραλιες ειναι απροσπελαστες, για τις μη προσβασιμες τουαλετες, για την αναγκη εφαρμογης των νομων απο δημοσιους και ιδιωτικους φορεις.Δινει συμβουλη στις οικογενειες των ατομων αυτων να μην τους αντιμετωπιζουν σαν αρρωστους, δινωντας υπερβολικη φροντιδα και πως τα ιδια τα ατομα αυτα πρεπει να παιρνουν μονα τους πρωτοβουλιες και να βοηθανε τον εαυτο τους οσο μπορουν.Αγνοει αυτους που τον κοιτουν υποτιμητικα, επειδη κατ' αυτον ειναι ατομα χωρις παιδεια, αρνειται να γκετοποιηθει, κανοντας σχεσεις φιλικες και ερωτικες μονο με ατομα με παρομοιο προβλημα, και τελος, αναφερεται στην δυσκολια ευρεσης δουλειας εξαιτιας του οτι το κρατος τους αντιμετωπιζει σαν αρρωστους και οχι σαν ενεργους πολιτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου