Τελειώνει (βασικά τέλειωσε) το Καλοκαίρι και τελειώνουν μαζί και οι επαναλήψεις της tv. Είναι παράδοση καθε Καλοκαίρι τα ελληνικά κανάλια να γεμίζουν το πρόγραμμα τους με επαναλήψεις και μάλιστα με τα ίδια προγράμματα συνεχώς. Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές και οι διευθυντές προγράμματος το καλοκαίρι δε δουλεύουν καθόλου. Διευθυντής προγράμματος έπρεπε να γίνω κι όχι τηλεκριτικός και τηλερεπόρτερ. Εγώ πάντως θα είχα περισσότερη έμπνευση ακόμα και στις επαναλήψεις. Τώρα βέβαια οι διευθυντάδες επιστρέφουν σιγά-σιγά στα πόστα τους (δε βιάζονται και πολύ αφού η τηλεοπτική σεζόν πια δεν ξεκινάει ορισμένο χρόνο εδώ και χρόνια) και τοποθετούν τα ήδη επιλεγμένα πιόνια και βάζουν τις τελευταίες πινελιές στο νέο πρόγραμμα. Όσοι διαβάζετε περιοδικά, θα έχετε πάρει μια γεύση για το τι θα δούμε τη νέα σεζόν. Σε επόμενο ποστ θα γράψω γι' αυτά αλλά θα δούμε και μια ματιά στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του καλοκαιριού με τις επαναλήψεις.
Τελευταίο επεισόδιο σήμερα για την "Ονειροπαγίδα" (ΑΝΤ1). Η σειρά αυτή πέρασε σχετικά απαρατήρητα, δεν ήταν η καθηλωτική και συναρπαστική σειρά, ούτε προκαλούσε γέλιο, αλλά ήταν πολύ καλογυρισμένη. Εκείνη την εποχή ο ΑΝΤ1 άρχισε να βάζει στο πρόγραμμα του πολλές τέτοιες καλογυρισμένες σειρές, με εξωτερικά γυρίσματα, μοντέρνα σκηνοθεσία, ποιοτική εικόνα, πρωτότυπο σενάριο (Ο πόλεμος των άστρων, Ιστοριες μυστηριου, 40 κυματα). Σειρές δηλαδή που ξέφευγαν εντελώς από τη λογική των γυρισμάτων σε ένα φτηνό σχετικά στούντιο, όπου όλα (κωμικές καταστάσεις κυρίως) διαδραματίζονταν εκεί (Κωνσταντίνου και Ελένης, Εγκλήματα, Μεν και δε).
Είδα λοιπόν τις εξης δύο σκηνές από το επεισόδιο :
-Τι κάνεις;
-Μαύρες σκέψεις...
-Γιατί Ηλία μου;
-Σκέφτομαι τι δεν έχω Παγώνα.
-Αυτές είναι λάθος σκέψεις Ηλία μου. Κοίτα τι όμορφα που είναι όλα γύρω σου και θα δεις πώς θα χαρείς.
-Εγώ δε χαίρομαι τόσο εύκολα. Εσύ πώς το κάνεις αυτό;
-Κοίτα, αν είναι να περιμένω από τη χαρά να 'ρθει σε μένα, θα περιμένω μια ζωή. Οπότε τη βρίσκω εγώ τη χαρά και τελειώνουμε.
-Κι είναι τόσο εύκολο;
-Υπάρχει ένα μικρό μυστικό. Αντί να σκέφτεσαι όλα όσα δεν έχεις, σκέψου όλα όσα έχεις.
Και μετά από λίγο.
-Στάσου, που πας;
-Να βρω το χαμόγελο μου Ηλία μου. Αυτή τη χρονιά ορκίστηκα να αποφεύγω όσους θέλουν να μου το κλέψουν.
Και πολύ καλά κάνεις μανταμ. Η κυρία αυτή φορούσε ένα κίτρινο φόρεμα, είχα κοτσιδάκια στα μαλλιά και ένα πλατύ αληθινό χαμόγελο, που έδειχνε ότι πραγματικά απολαμβάνει τη ζωή, όπως της δίνεται και δεν αφήνει χαζομάρες να την πτοούν. Μπορεί κι αυτό που λένε "χαμογέλα κάνει τους άλλους να ανησυχούν" να μην είναι και τόσο χαζό ή μπορεί όντως με το χαμόγελο να ξεπερνάς τα δύσκολα. Πρόσφατα μιλούσα με κάποιον που είναι καταθλιπτικός και μου είπε : "Μερικές φορές στη ζωή μου παρατήρησα ότι οι άνθρωποι γύρω μου ξαφνικά με πρόσεχαν, μου χαμογέλαγαν, ήθελαν να τους μιλάω, μου την πέφτανε. Δεν καταλάβαινα γιατί. Μετά όμως κατάλαβα ότι αυτό συνέβαινε μόνο τις μικρές περιόδους που κατάφερα να είμαι ξέγνοιαστος, να νιώθω καλά με τον εαυτό μου, να νιώθω ότι αξίζω και χαμογελούσα από τα βάθη της κοιλιάς μου. Το χαμόγελο μου ήταν που ήταν αληθινό και αβίαστο. Αυτό συνέβη λίγες φορές στη ζωή μου".
Τελικά τραβάνε οι χαμογελαστοί άνθρωποι; Γι' αυτό τα σόσιαλ μίντια είναι γεμάτα από ανθρώπους που χαμογέλανε στις σέλφι και μαζεύουν λαικ; Γι' αυτό όλοι σου λένε ότι σου πάει να χαμογελάς και ότι όταν χαμογελάς αλλάζει το πρόσωπο σου; Γιατί θέλουν να είμαστε χαμογελαστοί; Και πόσα από τα χαμόγελα αυτά είναι αληθινά και πόσα ψεύτικα; Πόσοι και πόσοι φοράνε ένα ψεύτικο χαμόγελο για χάρη της περίστασης ή επειδή έτσι προστάζει ο φακός. Και πότε ο χαμογελαστός είναι ψεύτικος και χαζοχαρούμενος; Και πως να χαμογελάς όταν η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή;
Δεν ελκύουν μόνο τα χαμογελαστά άτομα, αλλά και αυτά που έχουν μια θλίψη και μελαγχολία στο πρόσωπο τους. Τέτοια όμως που να μην είναι απελπισία, κατάθλιψη, σνομπισμός και απομόνωση. Με τον ίδιο τρόπο που το χαμόγελο δεν είναι μια μάσκα, που δε δείχνει αφέλεια, υποκρισία και ανάγκη για αποδοχή. Σημασία έχει να είναι αληθινό και να βγαίνει από μέσα σου. Να είναι συμβατό με σένα και να σε εκφράζει. Σε αλλο ποστ στο αλλο μπλογκ αξιζει να κανω μια κοινωνιολογικη αναλυση του χαμογελου!
Στην επόμενη σκηνή η Κατερίνα ρωτά τον Πέτρο τι ονειρεύεται για την "Ονειροπαγίδα" και τι θα έκανε αν είχε λεφτά. "Σίγουρα θα αγόραζα κι άλλους αμπελώνες για να παράγω περισσότερο κρασί για να μπορώ να κάνω εξαγωγές. Θα έκανα μια επέκταση στον ξενώνα. Ένα άλλο παραδοσιακό κτήριο πίσω από το κεντρικό". Τότε η Σολωμού του λέει πως πρέπει να κάνει και διαφήμιση μέσω ίντερνετ φτιάχοντας μια ιστοσελίδα. "Δεν το σκέφτηκα" λέει ο άλλος. Είναι δυνατόν μεσιέ; Εδώ το cretan olive oil farm έχει σελίδα ακόμα και στο facebook. "Θέλω και αγροτουρισμό στον ξενώνα. Θέλω να βιώνουν οι επισκέπτες πραγματικές αυθεντικές εμπειρίες διακοπών". Συγγνώμη, να ρωτήσω; Η σειρά αυτή στον αγροτουρισμό δε βασίζεται; Γιατί στο τελευταίο επεισόδιο λέει ότι θέλει και αγροτουρισμό; "Να μάθουν να ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο, να συμμετέχουν στον τρύγο, να πατάνε σταφύλια, να συμμετέχουν στην παραγωγή του μελιού, φύτεμα, άρμεγμα, μπόλιασμα". Δηλαδή όλα αυτά δεν τα κάνανε πριν; Τελευταίο επεισόδιο είναι αυτό ή το πρώτο; Η Σολωμού τον κοιτάει και φαίνεται να μην την πολυνοιάζουν όλα αυτά, απλά χαμογελά...Δε δείχνουν να έχουν χημεία οι δυο τους στη σειρά. Καθόλου ταιριαστό τηλεοπτικό ζευγάρι.
Στο ΣΚΑΙ ο Μπογδάνος (ομολογουμένως πολύ καλός) σχολιάζοντας την πρόσφατη αποκάλυψη των Καρυάτιδων στην Αμφίπολη είπε ότι έχουν δραματική ομορφιά! Ωραίος χαρακτηρισμός...λέω να τον υιοθετήσω.
Τελευταίο επεισόδιο σήμερα για την "Ονειροπαγίδα" (ΑΝΤ1). Η σειρά αυτή πέρασε σχετικά απαρατήρητα, δεν ήταν η καθηλωτική και συναρπαστική σειρά, ούτε προκαλούσε γέλιο, αλλά ήταν πολύ καλογυρισμένη. Εκείνη την εποχή ο ΑΝΤ1 άρχισε να βάζει στο πρόγραμμα του πολλές τέτοιες καλογυρισμένες σειρές, με εξωτερικά γυρίσματα, μοντέρνα σκηνοθεσία, ποιοτική εικόνα, πρωτότυπο σενάριο (Ο πόλεμος των άστρων, Ιστοριες μυστηριου, 40 κυματα). Σειρές δηλαδή που ξέφευγαν εντελώς από τη λογική των γυρισμάτων σε ένα φτηνό σχετικά στούντιο, όπου όλα (κωμικές καταστάσεις κυρίως) διαδραματίζονταν εκεί (Κωνσταντίνου και Ελένης, Εγκλήματα, Μεν και δε).
Είδα λοιπόν τις εξης δύο σκηνές από το επεισόδιο :
-Τι κάνεις;
-Μαύρες σκέψεις...
-Γιατί Ηλία μου;
-Σκέφτομαι τι δεν έχω Παγώνα.
-Αυτές είναι λάθος σκέψεις Ηλία μου. Κοίτα τι όμορφα που είναι όλα γύρω σου και θα δεις πώς θα χαρείς.
-Εγώ δε χαίρομαι τόσο εύκολα. Εσύ πώς το κάνεις αυτό;
-Κοίτα, αν είναι να περιμένω από τη χαρά να 'ρθει σε μένα, θα περιμένω μια ζωή. Οπότε τη βρίσκω εγώ τη χαρά και τελειώνουμε.
-Κι είναι τόσο εύκολο;
-Υπάρχει ένα μικρό μυστικό. Αντί να σκέφτεσαι όλα όσα δεν έχεις, σκέψου όλα όσα έχεις.
Και μετά από λίγο.
-Στάσου, που πας;
-Να βρω το χαμόγελο μου Ηλία μου. Αυτή τη χρονιά ορκίστηκα να αποφεύγω όσους θέλουν να μου το κλέψουν.
Και πολύ καλά κάνεις μανταμ. Η κυρία αυτή φορούσε ένα κίτρινο φόρεμα, είχα κοτσιδάκια στα μαλλιά και ένα πλατύ αληθινό χαμόγελο, που έδειχνε ότι πραγματικά απολαμβάνει τη ζωή, όπως της δίνεται και δεν αφήνει χαζομάρες να την πτοούν. Μπορεί κι αυτό που λένε "χαμογέλα κάνει τους άλλους να ανησυχούν" να μην είναι και τόσο χαζό ή μπορεί όντως με το χαμόγελο να ξεπερνάς τα δύσκολα. Πρόσφατα μιλούσα με κάποιον που είναι καταθλιπτικός και μου είπε : "Μερικές φορές στη ζωή μου παρατήρησα ότι οι άνθρωποι γύρω μου ξαφνικά με πρόσεχαν, μου χαμογέλαγαν, ήθελαν να τους μιλάω, μου την πέφτανε. Δεν καταλάβαινα γιατί. Μετά όμως κατάλαβα ότι αυτό συνέβαινε μόνο τις μικρές περιόδους που κατάφερα να είμαι ξέγνοιαστος, να νιώθω καλά με τον εαυτό μου, να νιώθω ότι αξίζω και χαμογελούσα από τα βάθη της κοιλιάς μου. Το χαμόγελο μου ήταν που ήταν αληθινό και αβίαστο. Αυτό συνέβη λίγες φορές στη ζωή μου".
Τελικά τραβάνε οι χαμογελαστοί άνθρωποι; Γι' αυτό τα σόσιαλ μίντια είναι γεμάτα από ανθρώπους που χαμογέλανε στις σέλφι και μαζεύουν λαικ; Γι' αυτό όλοι σου λένε ότι σου πάει να χαμογελάς και ότι όταν χαμογελάς αλλάζει το πρόσωπο σου; Γιατί θέλουν να είμαστε χαμογελαστοί; Και πόσα από τα χαμόγελα αυτά είναι αληθινά και πόσα ψεύτικα; Πόσοι και πόσοι φοράνε ένα ψεύτικο χαμόγελο για χάρη της περίστασης ή επειδή έτσι προστάζει ο φακός. Και πότε ο χαμογελαστός είναι ψεύτικος και χαζοχαρούμενος; Και πως να χαμογελάς όταν η πραγματικότητα είναι τόσο σκληρή;
Δεν ελκύουν μόνο τα χαμογελαστά άτομα, αλλά και αυτά που έχουν μια θλίψη και μελαγχολία στο πρόσωπο τους. Τέτοια όμως που να μην είναι απελπισία, κατάθλιψη, σνομπισμός και απομόνωση. Με τον ίδιο τρόπο που το χαμόγελο δεν είναι μια μάσκα, που δε δείχνει αφέλεια, υποκρισία και ανάγκη για αποδοχή. Σημασία έχει να είναι αληθινό και να βγαίνει από μέσα σου. Να είναι συμβατό με σένα και να σε εκφράζει. Σε αλλο ποστ στο αλλο μπλογκ αξιζει να κανω μια κοινωνιολογικη αναλυση του χαμογελου!
Στην επόμενη σκηνή η Κατερίνα ρωτά τον Πέτρο τι ονειρεύεται για την "Ονειροπαγίδα" και τι θα έκανε αν είχε λεφτά. "Σίγουρα θα αγόραζα κι άλλους αμπελώνες για να παράγω περισσότερο κρασί για να μπορώ να κάνω εξαγωγές. Θα έκανα μια επέκταση στον ξενώνα. Ένα άλλο παραδοσιακό κτήριο πίσω από το κεντρικό". Τότε η Σολωμού του λέει πως πρέπει να κάνει και διαφήμιση μέσω ίντερνετ φτιάχοντας μια ιστοσελίδα. "Δεν το σκέφτηκα" λέει ο άλλος. Είναι δυνατόν μεσιέ; Εδώ το cretan olive oil farm έχει σελίδα ακόμα και στο facebook. "Θέλω και αγροτουρισμό στον ξενώνα. Θέλω να βιώνουν οι επισκέπτες πραγματικές αυθεντικές εμπειρίες διακοπών". Συγγνώμη, να ρωτήσω; Η σειρά αυτή στον αγροτουρισμό δε βασίζεται; Γιατί στο τελευταίο επεισόδιο λέει ότι θέλει και αγροτουρισμό; "Να μάθουν να ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο, να συμμετέχουν στον τρύγο, να πατάνε σταφύλια, να συμμετέχουν στην παραγωγή του μελιού, φύτεμα, άρμεγμα, μπόλιασμα". Δηλαδή όλα αυτά δεν τα κάνανε πριν; Τελευταίο επεισόδιο είναι αυτό ή το πρώτο; Η Σολωμού τον κοιτάει και φαίνεται να μην την πολυνοιάζουν όλα αυτά, απλά χαμογελά...Δε δείχνουν να έχουν χημεία οι δυο τους στη σειρά. Καθόλου ταιριαστό τηλεοπτικό ζευγάρι.
Στο ΣΚΑΙ ο Μπογδάνος (ομολογουμένως πολύ καλός) σχολιάζοντας την πρόσφατη αποκάλυψη των Καρυάτιδων στην Αμφίπολη είπε ότι έχουν δραματική ομορφιά! Ωραίος χαρακτηρισμός...λέω να τον υιοθετήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου