-Φάε κάτι σε παρακαλώ. Θα αρρωστήσεις.
-Δεν έχω όρεξη.
-Λίγο, για μένα.
-Δε θέλω, σου είπα. Σε παρακαλώ.
-Τι σκέφτεσαι;
-Τι να σκέφτομαι; Το Σταύρο. Αν δεν βγει από τη φυλακή δεν πρόκειται να χαρώ τίποτα.
-Αγάπη μου, μη λες τέτοια πράγματα, σε παρακαλώ πάρα πολύ.
-Και τι να κάνω ρε μαμά; Από τότε που το έχει σκάσει κοντεύω να τρελαθώ. Ζω κάθε μέρα μεσ στο άγχος. Αφού εγώ φταίω για όλα αυτά. Και δεν αντέχω άλλο τόσες ενοχές.
-Κοίτα κι εγώ ανησυχώ γι' αυτόν και μακάρι να μην είχαν φτάσει μέχρι εδώ τα πράγματα, αλλά με τις τύψεις δεν καταφέρνεις τίποτα.
-Και τι μου προτείνεις δηλαδή; Να συνεχίσω τη ζωή μου σα να μη συνέβη τίποτα;
-Εντάξει, έκανες ένα τρομερό λάθος που τον έμπλεξες. Από εκείνη τη στιγμή όμως, κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να τον βοηθήσεις και να τον απαλλάξεις. Δεν σου λέει κάτι αυτό;
-Δεν καταλαβαίνω που το πας.
-Ωρίμασες αγάπη μου. Άλλαξες. Ως πότε θα κατηγορείς τον εαυτό σου;
-Και πες ότι εγώ κέρδισα γιατί έμαθα από τα λάθη μου. Αυτός τι κερδίζει;
-Που το ξέρεις; Μπορεί με κάποιο τρόπο να ωριμάσει και αυτός και πίστεψε με, είναι πολύ σημαντικό να ωριμάζεις σε μικρή ηλικία. Γλιτώνεις από πολλά.
-Για σένα μιλάς ε;
-Είναι πάρα πολύ σκληρό να συνειδητοποιείς τις αλήθειες όταν είσαι μεγάλος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου