Η Μενεγάκη, με τη σειρά της, το πήρε χαλαρά, σα να ήθελε εξαρχής να μην την κάνει να νιώσει άβολα, λέγοντας πως δεν ήταν και τόσο προκλητικό (μπα η ιδεα μας ηταν!) και πως αν τυχόν το έβλεπαν τα παιδιά της δε θα τους έκλεινε τα μάτια. Είχε προηγηθεί αυτό που είπε η παρουσιάστρια στην Αραβανή : "Έχεις πολύ αθώο και παιδικό βλέμμα". Ειρωνεία...παιδικό βλέμμα που κάνει πρόστυχους χορούς...ενδιαφέρον για ανθρωπολογική μελέτη. Μου θύμισε αυτό που είχε πει ο Κώστας Αγγελόπουλος, εισαγωγέας πορνό dvd στο περιοδικό FHM : "Όταν βλέπουμε τις πορνοστάρ σε ταινίες τις θεωρούμε όλες κάτι άπιαστο. Όταν όμως τις γνωρίσεις από κοντά δεν βλέπεις παρά απλά κορίτσια, τα οποία τις περισσότερες φορές είναι και εξαιρετικά ευαίσθητα". (αυτό το επιβεβαιώνει και η Τζούλια Αλεξανδράτου που πάντα μας θύμιζε σε συνεντέυξεις της ότι κατά βάθος είναι ένα απλό κορίτσι της ηλικίας της - πολύ βάθος όμως). Γιατί το σεξ και η πρόκληση είναι στο μυαλό του ανθρώπου συνδεδεμένο με το άγριο, το σκληρό, το ζωώδες και έτσι μπορεί να νομίσει κάποιος ότι αυτός που ντύνεται ή φέρεται με σέξι τρόπο, είναι και σκληρός και προκλητικός χαρακτήρας. Είναι έξυπνο (μπορεί να είναι και επικοινωνιακά σχεδιασμένο) να σχολιάζεις κάτι στο οποίο έχεις λάβει μέρος και το οποίο σχεδόν όλοι έχουν σχολιάσει αρνητικά, με χαμόγελο, ατάραχος και χαλαρός.
Βέβαια, η συγκεκριμένη είναι πολλά χρόνια στο χώρο και δεν της κάθεται βαρύ στο στομάχι, ούτε της προκαλεί εσωστρέφεια και κλάμα η αρνητική κριτική (που εν προκειμένω είναι μεγάλες χοντράδες και προσβλητικά απαξιωτικά σχόλια). Μπορεί, βέβαια, να είναι έτσι ο χαρακτήρας της. Να μη δίνει πολύ ή καθόλου σημασία. Το δήλωσε άλλωστε και η ίδια στη συνέντευξη της στην εκπομπή. Είναι αυτά τα άτομα που έχουν αποκτήσει αυτοπεποίθηση και δεν τους νοιάζει τι λένε. Ή απλά έχουν αποφασίσει ότι αρέσουν σε αυτούς που αρέσουν και οι άλλοι ας λένε ό,τι θέλουν.
Η τηλεόραση έχει εδώ και πολλά χρόνια μάθει να βγάζει όμορφες ξανθιές (και όχι μόνο) παρουσίες, που με ένα λαμπερό χαμόγελο και κάποιες κλισέ αλλά ταυτόχρονα αληθοφανείς ατάκες ξέρουν να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, αφήνοντας τους haters και τους κακόβουλους να νευριάζουν με την ψυχραιμία τους και να μην ξέρουν πώς να συνεχίσουν. Είναι η τηλεόραση αυτή που αποφασίζει με τη βοήθεια δημοσιοσχετιστών, μάνατζερ κτλ, να ανεβάσει στην κλίμακα κοπέλες που πήραν μέρος στα καλλιστεία, κάνοντας το κοινό να τις συμπαθήσει, επειδή δεν είναι μόνο όμορφες, να τις βοηθήσει να επεκταθούν στην καριέρα τους, από το να γίνουν τραγουδίστριες μέχρι να αναλάβουν μια δική τους θέση, όπως παρουσιάστρια, στο μέσο που τους ανέδειξε.
Τα σχόλια και οι αντιδράσεις που προκάλεσε το σέξι χορευτικό των δυο σταρ Ελλας έχουν ψυχολογικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Γιατί άραγε, άντρες και γυναίκες, έσπευσαν να κατακεραυνώσουν το θέαμα αυτό; Είναι ο φόβος των γονιών για τα άσχημα πρότυπα που περνάνε τα μίντια στα παιδιά τους; Είναι η απέχθεια προς το διαφορετικό, την ομοφυλοφιλία που αφήνει να εννοηθεί ότι πρεσβεύει το χορευτικό; Είναι η ζήλεια των γυναικών για τα σώματα αυτά; Και ο άντρας; Γιατί να μιλήσει άσχημα γι' αυτά τα σώματα; Δεν είναι ζήλεια. Κι αν δεν είναι γονέας; Τότε τι τον ενοχλεί σε αυτό; Μήπως είναι παλαιών αρχών και πιστός στα χριστιανικά ήθη; Αν όχι, τότε τι; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση, ούτε οι παραπάνω υποθέσεις είναι σίγουρο ότι μπορεί να ευσταθούν.
Αυτό που μάλλον είναι σίγουρο είναι ότι γενικά στους ανθρώπους αρέσει να κουτσομπολεύουν και μάλιστα τους αρέσει να κουτσομπολεύουν αυτό που είναι (ή μοιάζει) αρνητικό, αυτό που προκαλεί, αυτό που διαφέρει. Ο σχολιασμός των άλλων αποτελεί μια μορφή ελέγχου της κοινωνίας, καθώς συμβάλλει στην τήρηση της τάξης και τον προσδιορισμό κανόνων και αξιών, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει τα ήθη, καθορίζει τις ισορροπίες ανάμεσα στην ατομική επιδίωξη και το κοινωνικά αποδεκτό και ορίζει ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή. Αυτή η τάση που υπάρχει στην κοινωνία από αρχαιοτάτων χρόνων, έχει μεταφερθεί στο Διαδίκτυο, που εκεί η εκτόξευση ύβρεων είναι πιο εύκολη με την ασφάλεια της ανωνυμίας. Αν όμως το υποκείμενο που δέχεται τις ύβρεις και τις κατηγορίες, δεν επηρεάζεται, αλλά συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του και μάλιστα γίνεται και καλύτερο, τότε το πρόβλημα το έχει μόνο ο σχολιαστής, ο οποίος όμως ξεθυμαίνει γράφοντας τη γνώμη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου