Στο φύλλο της Πέμπτης 14 Νοεμβρίου "ΤΑ ΝΕΑ" έχουν τίτλο "Βοήθειααα! Λογοκρισία" με αφορμή την κριτική που άσκησε η "Αυγή" σε σεξιστικό σκίτσο, όπως η ίδια το χαρακτηρίζει, σκίτσο του Δ. Χαντζόπουλου, το οποίο παρουσιάζει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Ραχήλ Μακρή να χορεύουν polo dancing σε νυχτερινό κέντρο! "Από ποιόν ζητάει βοήθεια η εφημερίδα;" είναι το εύλογο ερώτημα της αριστερής εφημερίδας, όπως εύλογο είναι και το ερώτημα : "Ποιος ασκεί λογοκρισία στα «Νέα»; Μήπως η «Αυγή»; Μπορεί μια εφημερίδα να ασκήσει λογοκρισία σε άλλη εφημερίδα; Για την "Αυγή" δεν αποτελεί λογοκρισία η κριτική και διατύπωση γνώμης στον δημόσιο λόγο. Η εφημερίδα με απανωτά δημοσιεύματα στο σημερινό της φύλλο χτυπά τα "Νέα" γράφοντας πως "διοικούμενα από ομάδα πολιτικά φανατισμένων, έχει απωλέσει ανεπιστρεπτί την κληρονομιά ενός αγωνιστικού Γ. Καψή και ενός διανοούμενου Λ. Καραπαναγιώτη" και συνεχίζει λέγοντας πως "μεταβάλλεται σε μια σκουπιδομηχανή στην υπηρεσία ενός καταρρέοντος συστήματος και μιας γελοιογραφίας του ΠΑΣΟΚ". Η εφημερίδα με τον τρόπο αυτό απαντά στη σκληρή κριτική που πρώτα άσκησαν "ΤΑ ΝΕΑ" με πανομοιότυπο τύπο γραφής : "Η «Αυγή» διοικούμενη τώρα από μια ομάδα πολιτικώς απείρων ατόμων, χάνει την αθωότητα άλλων εποχών και μεταβάλλεται σε κουβά λάσπης".
Πολλοί είναι οι αναγνώστες των "Νέων" που επιτέθηκαν στο σάιτ της εφημερίδας για το σκίτσο και στην αντίδραση στην κριτική που βαπτίστηκε λογοκρισία. Το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε τη συμπαράσταση του στα "ΝΕΑ" γράφοντας ότι ο Σύριζα (και κατ' επέκταση η "Αυγή") δε θα έδειχνε την ίδια ευαισθησία αν η γελοιογραφία δεν αφορούσε αυτόν αλλά άλλο κόμμα, ενώ κάνει λόγο για φίμωση της ελευθεροτυπίας.
ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1.Οι ενδοκόντρες των ΜΜΕ έχουν έντονο μιντιακό ενδιαφέρον, το ερώτημα, όμως, είναι κατά πόσο έχουν και πολιτικό ενδιαφέρον (και στη συγκεκριμένη περίπτωση που η αφορμή για την κόντρα των δυο εφημερίδων είναι μια πολιτική γελοιογραφία). Ένα ακόμα ερώτημα είναι κατά πόσο αφορούν τον κόσμο οι κόντρες αυτές. Θα έλεγα πως δεν τον αφορούν άμεσα και ούτε επηρεάζουν τη ζωή του, ούτε είναι το θέμα που θα συζητάνε για μέρες. Είναι, όμως, ένα θέμα που αγγίζει ειδικά τους αναγνώστες των εφημερίδων αυτών, και περισσότερο τους πιστούς αναγνώστες, που η εφημερίδα γι' αυτούς δεν είναι απλά ένα μέσο ενημέρωσης, ένα μέσο καταγραφής της αντικειμενικής πραγματικότητας και των ειδήσεων ως έχουν, αλλά περισσότερο ιδεολογία, μέσο έκφρασης των απόψεων, της κοσμοθεωρίας και του τρόπου ζωής και σκέψης που υποστηρίζουν. Έτσι οι (πιστοί) αναγνώστες των ιδεολογικά φορτισμένων εφημερίδων βλέπουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την κόντρα αυτή που εκτυλλίσσεται μεταξύ της εφημερίδας που υποστηρίζουν και αυτής που θεωρείται αντίπαλη ιδεολογικά, και έτσι ένα μέσο που με την πρώτη όψη μοιάζει ψυχρό, όχι διαδραστικό και ζωντανό, στατικό και όχι επικοινωνιακό, αποκτά στοιχεία ζωντάνιας. Τα αίματα ανάβουν! Τα πρωτοσέλιδα φωνάζουν, είναι οργισμένα, βγάζουν γλώσσα, κάνουν μέχρι και κωλοδάχτυλο στην εφημερίδα που στέκεται δίπλα στο περίπτερο και προκαλεί τους περαστικούς που τα κοιτάνε να παρακολουθήσουν την κόντρα που εκτυλίσσεται μέσα στις σελίδες σαν να πρόκειται για τηλεοπτικό θεάμα. Η αρένα μεταφέρεται από την τηλεόραση και στις εφημερίδες που θέλουν να δείξουν στο κοινό ότι ακόμα υπάρχουν, ότι είναι ζωντανές, όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά.
2.Εντάξει, το παραδέχομαι. Και μένα μου αρέσουν οι κόντρες. Θεωρώ ότι έχουν πάντα ενδιαφέρον και δεν εννοώ μόνο επιφανειακό ενδιαφέρον αλλά και βαθύτερο. Πάντα μέσα από διάφορες κόντρες μπορεί να βγάλει κάποιος συμπεράσματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά και τα κίνητρα της, τις πολιτικές και όχι μόνο σκοπιμότητες, μπορούν πάντα να υπάρξουν κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Και, ναι, το παραδέχομαι. Σήμερα αγόρασα (όπως και πολλοί άλλοι) την "Αυγή" επειδή είδα το πρωτοσέλιδο αυτό με την κόντρα.
3.Δεν καταλαβαίνω πού κολλάει ότι η "Αυγή" στηρίζει τον Σύριζα για την (δήθεν) εξυγίανση των ΜΜΕ με την κόντρα. Πάντως, η κόντρα αυτή έκανε την εφημερίδα να μιλήσει ανοιχτά και απροκάλυπτα για την κομματική του ταυτότητα και να δείξει ξεκάθαρα ποιον θεωρεί "εχθρό" της.
4.Όλο το σημερινό φύλλο με άρθρα του αντιδρά και επιτίθεται στα "Νέα". Δεν κάνει εντύπωση. Κάθε κανάλι, κάθε εφημερίδα, κάθε μέσο γενικά, όταν δέχεται επίθεση από άλλο μέσο, σπεύδει να απαντήσει με επίθεση, να υποστηρίξει ότι το άλλο μέσο έχει άδικο, να ευλογήσει τα γένια του. Το ίδιο είχε συμβεί και όταν πριν λίγο καιρό διάφορα μέσα είχαν επιτεθεί στο "Πρώτο Θέμα" για το πρωτοσέλιδο με το νεκρό Παύλο Φύσσα. Η αναγνώριση του όποιου λάθους δεν έχει θέση όταν ένα μέσο δέχεται επίθεση από ένα άλλο. Προέχει η υπεράσπιση του ίδιου του μέσου από τους συντελεστές του. Γιατι αν δεν παινεσεις το σπιτι σου θα πεσει να σε πλακωσει. Βεβαια, στη συγκεκριμενη περιπτωση, αν θελουμε να ειμαστε δικαιοι αλλα και αντικειμενικοι, η "Αυγη" δεν εχει να παραδεχτει κανενα λαθος, αφου το λαθος ανηκει στα "Νεα" που βαπτισε μια κριτικη "λογοκρισια" και επιτεθηκε στην εφημεριδα. Βεβαια, το λαθος της "Αυγης" ειναι οτι απαντησε στην εφημεριδα με δυο φορες επιθεση.
5.Ο κύριος Οδυσσέας Βουδούρης σε άρθρο του στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας "Αυγή" γράφει : "ορισμένες εφημερίδες εφαρμόζουν σταθερά την αρχή βάσει της οποίας «όταν αδυνατείς να απαντήσεις στα επιχειρήματα του αντιπάλου, χτυπάς τον ίδιο τον αντίπαλο». Αυτό έκαναν τα "Νέα", αλλά αυτό έκανε περίπου και η "Αυγή". Μπορεί να απάντησε στα επιχειρήματα, αλλά χτύπησε τον αντίπαλο.
6.Πάντως η "Αυγή" φάνηκε συμπαθητική στα μάτια μου που δημοσίευσε (έστω λίγες) απόψεις σχολιαστών στο ίντερνετ που υποστηρίζουν τα "Νέα", που ανέφεραν ότι ο Τατσόπουλος είναι υπέρ του Χαντζόπουλου (μάλλον επειδή και ο ίδιος έγραφε παλιά στα "Νέα") και όταν γράφουν πόσο εντύπωση τους κάνει που μια μεγάλη εφημερίδα θεωρεί ότι λογοκρίνεται από μια μικρή.
7.Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την πρωτότυπη κόντρα πέρα από προφανείς λόγους ιδεολογικής και κομματικής αντίθεσης; Άβυσσος η ψυχή των εφημερίδων...
8.Μέχρι τώρα το σκορ είναι 1-1. Η συνέχεια στα αυριανά φύλλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου