ΤΑ "ΙΔΙΩΤΑΚΙΑ" ΣΤΟ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΕΡΤ (2-3-2007)

Ειναι περιεργο να βαζεις τη ΝΕΤ και να βλεπεις ολα αυτα τα γκλαμουρατα γεννημα θρεμα της σοουμπιζ προσωπα των ιδιωτικων καναλιων.Ειναι σα να ανοιγει την πορτα της και να λεει "περαστε και σεις".Ξεχναει για λιγο η κρατικη τηλεοραση ποια ειναι η αποστολη της και το ποιον της και προσκαλει τα "ιδιωτακια" για να κανουν ενα κατι σαν rave party! Σε αυτο ολοι εχουν θεση αρκει να μην ειναι too much trashy.(αν και ετσι οπως παμε του χρονου βλεπω να ειναι καλεσμενες η βερα λαμπρου και η μπεζαντακου και να ξεμαλλιαζονται ποια θα καθησει πρωτο τραπεζι πιστα!)Τα "ιδιωτακια" βεβαια δεν προσποιουνται.Σε παρτυ εχουν παει και ειναι ο εαυτος τους.Δε φορανε καμια μασκα σοβαροφανειας.Εξαλλου ενα παρτακι σαν τη eurovision το λιγοτερο που πρεπει να κανει κανεις ειναι να την αντιμετωπισει με σοβαροτητα.Εκει εγκειται το εγκλημα μας ως χωρα.Γιατι το χουμε παρει πολυ στα σοβαρα.
Προκειται για ενα θεαμα που προσφερει τα τελευταια χρονια τεραστια ποσοτητα τροφης στα ιδιωτικα καναλια για αναλυση.Απο τους...ουσιαστικους στιχους των τραγουδιων (shake it mi amor, you are my lover undercover...) μεχρι το φορεμα του τραγουδιστη που κοστιζει χιλιαδες ευρω.Ειναι κατι που εχει παρα πολυ σοουμπιζ μεσα καθως οι τραγουδιστες ειναι απο τον χωρο της ποπ.Ενα θεαμα με πολυ παρασκηνιο,παρατραγουδα και ενα σωρο αχρηστες πληροφοριες.Ενα απιστευτα ευπεπτο αλλα και εθιστικο θεαμα το οποιο εκμεταλλευονται τα ιδιωτικα καναλια για να κανουν τηλεθεαση και να αποβλακωσουν τους τηλεθεατες.
Η ερτ περα απο τη διοργανωση αυτου του αθλιου διαγωνισμου δεν ασχολειται παραπερα με την γιουροβιζιον αφου ευτυχως λειπουν εκπομπες τυπου σουπερ σταρ.Παντως θα μπορουσε να δωσει μια αλλη εικονα σε αυτο τον διαγωνισμο.Μια εικονα πιο ηπια.Χωρις σελεμπριτι τραγουδιστες.Χωρις σκουπιδοτραγουδα.Χωρις σελεμπριτι παρουσιαστες.Χωρις να καλει καθε χρονο τα "ιδιωτακια" για να διαλεξουν ολοι μαζι το υποφηφιο τραγουδι.Θα μπορουσε βεβαια να απεχει και απο την κιτσοβιζιον και αυτο θα ηταν ευχης εργο.Παντως χαλαει πολυ το προφιλ της με αυτο και γινονται καθε χρονο πολυ αρνητικα σχολια για την κρατικη.Και περισσοτερο για τα τεραστια ποσα που ξοδευει.
Καποτε πρεπει να τελειωσει αυτη η κατασταση γιατι εχουμε πια ξενερωσει με αυτη την ηλιθιοτητα!Μην κοιτατε που σας δινουμε τηλεθεαση..Ειναι εξαιτιας του μαζικου εθισμου και της εμφυτης περιεργειας που εχουμε ολοι..ειναι το ιδιο που παθαινουμε με το φειμ στορι και αλλες τετοιες μαζικες και εμπορικες "ψυχαγωγικες" εκδηλωσεις..ομως ειναι γελοιο η ερτ να εχει το σοου με τη μεγαλυτερη τηλεθεαση, να δινει τοσο τεραστιο υλικο στα ιδιωτικα οσο δε δινει κανενα αλλο θεμα και να θεωρειται αυτο το σοου το "μεγαλο πολιτιστικο μουσικο γεγονος της χρονιας" και ολοι θελωντας και μη να ασχολουνται με αυτο..

ΤΟ "ΑΡΘΡΟ" ΚΑΙ Ο ΕΤ (6-2-2012)

Πολυς λογος γινεται απο τους μπλογκερς για το ενθετο της νεας εφημεριδας "αρθρο" το οποιο δημοσιευει κειμενα απο μπλογκς χωρις να ζηταει την αδεια.Με την τακτικη αυτη δε συμφωνουν πολλοι μπλογκερς οι οποιοι το θεωρουν εκμεταλλευση,καταπατηση δικαιωματων κτλ.Μαλιστα μια γνωστη μπλογκερ αναγκαστηκε να κλεισει το διαδικτυακο ημερολογιο της το οποιο ειχε αγαπηθει ιδιαιτερα.Εγω παλι δεν καταλαβαινω ολους αυτους τους διαφωνουντες.Απο τη στιγμη που εκτιθενται στο ιντερνετ τι τους πειραζει που δημοσιευεται κειμενο τους σε εφημεριδα;Κανονικα θα επρεπε να χαιρονται..Δε μπορω να τους καταλαβω. Το αναγνωστικο κοινο του ιντερνετ και των εφημεριδων ειναι τοσο διαφορετικο;Επιπλεον ο τροπος γραφης τους ειναι τοσο αναγνωρισιμος που φοβουνται μηπως τους καταλαβουν;Και γιατι θελουν να κρυβονται;Δεν τους αρεσουν αυτα που γραφουν;Αυτο που ειναι εν τελει;Γιατι οσα γραφουμε εκφραζουν αυτο που ειμαστε.Εκτος αν καποιοι εχουν δει το blogging σαν υποκριτικη και τους αρεσει να υποδυονται καποιον αλλον μεσω του γραψιματος.

Χθες πηρα τον Ελευθερο Τυπο οπου ειχε ειδικο ενθετο αφιερωμενο στα μπλογκς.Πολυ καλο,εμπεριστατωμενο και αντικειμενικο ρεπορταζ.Χωρις πουθενα να γινεται εμμεση μειωση των μπλογκς εναντι των αλλων μμε.Αντιθετα.Τα λογια ηταν επαινετικα.Εντυπωση κανει οτι πλεον, οπως επισημαινεται στο ρεπορταζ, οι εφημεριδες, τα περιοδικα, η τηλεοραση κτλ θεωρουνται "παραδοσιακα" μεσα.Υπαρχουν βεβαια τα εισαγωγικα αλλα καποτε θα φυγουν και αυτα οταν τα μπλογκς γινουν πιο δημοφιλη στο ευρυ κοινο και καθιερωθουν.Παντως ηδη μπορουμε να θεωρουμαστε οτι αποτελουμε το νεο συγχρονο μεσο.Στο ενθετο ειχε τα 100 πιο δημοφιλη μπλογκ, αλλα εκει εντοπισα ορισμενα λαθη.Μπλογκ δηλ. που δεν ειναι δημοφιλη αφου υπαρχουν λιγο καιρο και δεν εχουν σχολια.Αλλα συγχωρεμενος ο συντακτης αφου εκανε καλη δουλεια.

αφιερωμα στους εφηβους (παλιο ποστ 2007)

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 9-12-06

Στο editorial γραφει:"...Με τα "γκαζια" των 16 χρονων τους αμφισβητουν, αντιδρουν, απορριπτουν, φανατιζονται, τσακωνονται, προκαλουν, θελουν να ζησουν τη ζωη τους με δικους τους ορους.Και οπως ολοι οι εφηβοι σε ολες τις εποχες, αγωνιουν για το μελλον τους, ειναι μπερδεμενοι, εχουν ανασφαλειες, φοβουνται, ερχονται σε ρηξη με τις προηγουμενες γενιες.Με ολους εμας δηλαδη που τους τελευταιους μηνες τους βαλαμε κατω απο το μικροσκοπιο, καναμε τα ονειρα, τις ανησυχιες, ακομη και τις παρεκτροπες τους "καυσιμη υλη" για τα μηχανακια που μετρουν την τηλεθεαση..."

Πολυ ωραια!Τα 9 ομως παιδια που διαλεξαν οι αγαπητοι δημοσιογραφοι ειναι αραγε αυτο που περιγραφεται πιο πανω;Και με ποιο κριτηριο διαλεξαν αυτους τους 9;Γιατι αυτους και οχι καποιους αλλους;Ειναι αντιπροσωπευτικο δειγμα για να σχηματισουμε αποψη για το προφιλ μιας γενιας οπως διαβαζουμε χαρακτηριστικα στο εξωφυλλο;

Ο πρωτος, που ειναι και συνονοματος, λεει ενδιαφεροντα πραγματα που τα εχω σκεφτει και εγω:"Πιστευω οτι η κινητηρια δυναμη της εφηβειας ειναι να τραβας την προσοχη των συνομιληκων σου.Υπαρχει μια αναγκη επιδειξης.Και γι' αυτο κανουν αυτα που κανουν οι εφηβοι."
Συμφωνω.Να λοιπον που αυτος ο βλακας μου εδωσε απαντηση σε οσα με προβληματιζαν τον τελευταιο καιρο(γενικα οσο ειμαι εφηβος).Ετσι εξηγουνται ολα..
"Προσπαθουμε ως νεοι να ειμαστε διαφορετικοι και μεσα απο αυτο δημιουργησαμε μια κοινοτητα οπου ειμαστε ιδιοι ο ενας με τον αλλον."
Αυτο δεν ειναι αντιφατικο;Διαφορετικοι αλλα τελικα ιδιοι;
"Οσο μεγαλωνεις σταματας να πιστευεις δογματικα καποια πραγματα και καταλαβαινεις οτι η ζωη ειναι πολυ πιο ατομικη παρα συλλογικη"
Λες;Δε νομιζω ρε...Μηπως να το ξανασκεφτεις;Εγω νομιζω στο αντιθετο εχω καταληξει.Οτι η ζωη ειναι περισσοτερο συλλογικη παρα ατομικη.Το ψαχνω.Τωρα αν εσυ εισαι σιγουρος..
"Αν δειτε οποιονδηποτε νεο αυτη τη στιγμη και τον ρωτησετε για τις πολιτικες του αποψεις θα σας πει "εγω ειμαι αριστερος"
Ε;;Απο ποτε γιναμε(η το παιζουμε) κομμουνιστες ολοι και δεν το πηρα ειδηση;Τελικα ειμαστε απολιτικ γενια η δεν ειμαστε;
"Εγω πιστευω στην ατομικη ελευθερια,στο φιλελευθερισμο, στην ελευθερη αγορα, θελω η ατομικη αξια να αναγνωριζεται.Ειμαι δεξιος"
Τι να πω;Πρωτη φορα βλεπω 17χρονο να ειναι τοσο πολιτικα συνειδητοποιημενος και να λεει με ανεση οτι ειναι δεξιος.Ακομα και στις φοιτητικες παραταξεις δυσκολα θα ακουσεις να πει καποιος ειμαι δεξιος,ειμαι αριστερος.Ποσο μαλλον στο σχολειο..Δεν καταλαβαινω γιατι θα πρεπει να βαζουμε ταμπελες σε αυτη την ηλικια.Και ποσο ωριμοι ειμαστε για να κατασταλαξουμε πολιτικα;Μηπως βαζουμε απλα αυτη την πολιτικη ταμπελα για να εχουμε την αισθηση ταυτοτητας αλλα απο πολιτικη(ιστορια) δεν σκαμπαζουμε τιποτα;Εγω παντως αν με ρωτησετε δεν ειμαι ουτε δεξιος,ουτε αριστερος.Μαλλον καπου στη μεση..
Ο τυπος εντωμεταξυ λεει οτι σκηνοθετησε την πρωτη του ταινια στα 13!Πως εγινε αυτο;;;;

Η Μαριαλενα (16) λεει οτι βγαινει τα σαββατοκυριακα μεχρι τις 12.30,οτι οι δικοι της ανησυχουν υπερβολικα και οτι τα κοριτσια ειναι που εχουν περιορισμους ενω εμεις τα αγορια ειμαστε free.Τα γνωστα..Αν και η αληθεια ειναι οτι αν οι γονεις ειναι υπερπροστατευτικοι δεν παιζει σημασια το φυλο.Και αμα ειναι να ξενυχτησεις θα ξενυχτησεις..Δεν εχει σημασια αν εισαι αγορι η κοριτσι,σημασια εχει να εισαι με καλη παρεα..
Μετα λεει για το γκομενο της και οτι μιλησε για αυτον στη μανα της και οτι γνωριζει για τις προφυλαξεις.."Να εξομοληγηθω σε εναν παπα που εχει κανει περισσοτερες αμαρτιες και απο μενα;"λεει μετα.Αυτο σηκωνει λιγο κουβεντα αλλα βλεπω γενικα ποσο εχουμε αρχισει να τα σνομπαρουμε πραγματικα ολα αυτα,τις εκκλησιες,τους παπαδες,τη θρησκεια..φανηκε και απο ερευνα της ελευθεροτυπιας συμφωνα με την οποια υπαρχει μεγαλυτερη αποστροφη προς τα θεια σε σχεση με μια δεκαετια πριν.Αναρωτιεμαι παντως για το μαθημα των Θρησκευτικων.Θυμαμαι ολα αυτα που μαθαιναμε και πραγματικα αναρωτιεμαι για το λογο υπαρξης αυτου του μαθηματος τουλαχιστον με το περιεχομενο που εχουν τα βιβλια.

Ο Παναγιωτης ειναι θα ελεγα ενας κλασικος 15χρονος.Μου θυμιζει πολυ τα δυο ξαδερφια μου 14 και 16.Συχναζει στα web με τους φιλους του παιζοντας ατελειωτες ωρες και στο σπιτι οταν δεν εχει διαβασμα.Για τα κοριτσια λεει οτι ειναι πιο ωριμα και προτιμουν τους μεγαλυτερους..Γνωστο..Αλλα γιατι πιο ωριμες;Επειδη δεν παιζουν playstation;(μου λειπει πολυ το playstation..)Δηλ.που πηγαινουν συνεχως για ψωνια η που ασχολιουνται με τον καθε σελεμπριτι αυτο τις κανει ωριμες;Και γιατι ειναι καλυτερες μαθητριες;Ποτε δεν καταλαβα αυτες τις γενικοτητες..

Ο Δημητρης (17) θελει λεει να σπουδασει Οικονομικα για να ευχαριστησει τη μανα του αλλα η μεγαλη του αγαπη ειναι η μουσικη οπου και θα προσανατολιστει.Τωρα το να σπουδασει κατι για να ευχαριστησει τη μανα του δεν το καταλαβαινω..Να ελεγε οτι του αρεσουν και τα δυο και θελει να εχει εναλλακτικη ok.Εγω αυτο θα ελεγα αν με ρωτουσαν γιατι διαλεξα Κοινωνιολογια και οχι Κινηματογραφο..Ειναι επειδη θελω να κανω και τα δυο..η μηπως επελεξα επιστημη περισσοτερους για τους γονεις μου και τους αλλους;μηπως αραγε θα μπορουσα να επελεγα να ασχοληθω αποκλειστικα και μονο με την τεχνη;..
Ειπε οτι σπανια πινει και οτι προτιμα να παιξει παντομιμα παρα να καθεται αμιλητος με ενα ποτο στο χερι..Και οτι προτιμα να καθεται σπιτι παρα να ξενυχτα σε κλαμπακια..

Η Ζωη (14) θελει να γινει αστυνομικος και ειναι σιγουρη για αυτο.Τρομερο να ξερεις απο τα 14 σου τι θελεις να κανεις.Λεει οτι τα κοριτσια φερονται υπερβολικα και τσιριζουν ολη την ωρα.Οταν τις ακουω ολες μαζι να χασκογελανε μου σπανε τα νευρα!Λεει οτι δεν βγαινει καθολου και καθεται σπιτι να δει κανενα dvd.Τελικα ειναι καλο η κακο να μη βγαινεις τα σαββατα;Γιατι καποιοι μας εχουν κανει να πιστευουμε οτι το σαββατο πρεπει να βγαινουμε σονι και καλα;Γιατι το σαββατο να μην ειναι σαν τις αλλες μερες;Γιατι να μην κανουμε αυτο που θελουμε;Γιατι να ακολουθουμε τους αλλους;Γιατι να βγαινουμε αν δε θελουμε;Επειδη πρεπει;Επειδη ειναι σαββατο;Και πρεπει να νιωθουμε ασχημα επειδη ειμαστε το σαββατο μεσα;Η Ζωη δε διστασε να πει οτι δε βγαινει καθολου.Θα μπορουσε να πει ψεμματα..Καλο θα ηταν να μη ντρεπομαστε επειδη δε βγαινουμε καθε σαββατο η και ποτε.Σημασια εχει να κανουμε αυτο που μας ευχαριστει ειτε μεσα ειτε εξω..

Ο 17χρονος Χρηστος ξενυχταει στα κλαμπ μεχρι τις 4.00.Θελει τις ανεσεις του,για αυτο δε θα φυγει απο το σπιτι του οταν περασει καπου του χρονου.Τι ξενερωτο..Δεν καταλαβαινω η μαλλον δε θελω να καταλαβω ολους αυτους που βαζουν πανω απο ολα τις ανεσεις τους.Ειναι πιο σημαντικο να χεις σιδερωμενα τα ρουχα σου απο το να ζησεις μονος και ανεξαρτητος καπου αλλου;Δε δισταζει να πει οτι εκανε σεξ περυσι και οτι χρησιμοποιει παντα προφυλακτικα.Μετα λεει οτι ακουει σκυλαδικα(...) και οτι για μπουκαλι ξοδευει και 40 ευρω..

Η Μαντω (15) λεει τα γνωστα και βαριεμαι να τα γραψω.Αλλα δε μου αρεσε στο σημειο που λεει οτι "τοσο καιρο στο σχολειο διαβαζουμε βιβλια,να διαβασω και εκτος σχολειου;".Βλακεια μεγαλη..Στο σχολειο κανουν Αλγεβρες,Γεωμετριες,Φυσικες,Αρχαια,Ιστορια και ενα σωρο αλλα τυποποιημενα και παπαγαλιστικα μαθηματα.Αυτα που μαθαινεις στο σχολειο ειναι πολυ λιγα σε σχεση με αυτα που μπορεις να μαθεις και σιγουρα ο τροπος διδασκαλιας στο σχολειο ουτε σου μαθαινει καλα και αυτα τα λιγα που πρεπει αλλα ουτε σου δινει και το ερεθισμα να μαθεις και αλλα..

Η Ιφιγενεια (15) οταν βγαινει γυριζει μολις στις 10.30!Βαριεται ολα τα μαθηματα και με τις φιλες της δε συζηταει για σεξ.Υποτιθεται πως τα κοριτσια στα 15 δεν κανουν ακομα σεξ.Η κανουν;Ειναι μυστηριο..Αλλα και να κανουν εγω προσωπικα δε μπορω να τις φανταστω να μιλανε για τετοια θεματα.Εδω δε μπορω να φανταστω τις φοιτητριες..

Τελος ο Σωτηρης (17) λεει οτι δεν πινει γιατι δεν περναει καλα με το ποτο(αντε να απομυθοποιηθει πια αυτο το ποτο!)και πως παιρνει παντα προφυλαξεις και πως πολλοι κοκορευονται οτι εχουν πηδηξει μια γκομενα..Τελικα ειναι ενα θεμα για τις συζητησεις γυρω απο σεξ στην ηλικια αυτη.Πιστευω πως γινονται μονο απο αγοροπαρεες και κοριτσοπαρεες και μαλιστα συγκεκριμενου τυπου.Κατι μου λεει πως ειναι πιο συνηθισμενο στα κατωτερα στρωματα..

Σε μια λεζαντα ειχε προσωπικα και αυστηρως...ακαταλληλα σχετικα με τους εφηβους.Για one nigth stands,για ναρκωτικα,χασις,κοκαινη ακομα και για στοματικο ερωτα!!Ναι για στοματικο ερωτα!Αυτα να διαβαζουν οι γονεις..αυτα να διαβαζουν και οι νεοι-ες και να αγχωνονται που δεν εκαναν και αυτοι one night stand η στοματικο ερωτα γιατι το περιοδικο(οπως και αλλα περιοδικα που εχουν κανει αναλογα αφιερωματα) καταφερνει να το παρουσιασει σαν κατι must και απολυτα normal.
Γενικα ειναι ενα θεμα πως παρουσιαζουν τους νεους τα μεσα μαζικης ενημερωσης.Το συγκεκριμενο ρεπορταζ ειχε υποτιθεται καλη προθεση για να απενεχοποιηθει στα ματια του κοινου που καποιοι κακοι και σατανικοι δημοσιογραφοι(οχι οι ιδιοι αλλα ωστοσο συναδελφοι τους) παρουσιασαν με ωμο τροπο τα οργια των μαθητων κανοντας τον κοσμακη να πιστεψει οτι ειμαστε sex-freaks.Καλη η προθεση αλλα τελικα το αποτελεσμα;Μια απο τα ιδια γνωστα βαρετα κλισε που ξερουμε συν καποια αρνητικα μηνυματα.Και το ιδιο ισχυει και για τα υπολοιπα μμε που εχουν ασχοληθει κατα καιρους με τη νεολαια(οποτε γινει κατι ασχημο μας θυμουνται)με προσφατα αυτο της ελευθεροτυπιας και του περιοδικου Κ.Ολο αυτον τον καιρο παρασχοληθηκαν με τη νεολαια,μια με τις καταληψεις,μια με το βιασμο..Τελικα ομως τι μηνημα περνανε στον κοσμο;Πως τελικα μας βλεπουν οι μεγαλυτεροι που αντιλαμβανονται τον κοσμο μεσα απο την οθονη και τις γραμμες των εντυπων;Πως βλεπουμε και εμεις τον ιδιο μας τον εαυτο μεσα απο κει;Ειμαστε ετσι;Θελουμε να ειμαστε ετσι;Μηπως θα μπορουσαμε να ειμαστε κατι αλλο καλυτερο;Μηπως δεν πρεπει να δινουμε πολυ σημασια στα στα βλεπουμε και οσα γραφονται;Γιατι οσο και να μας πειθουν με εντεχνο τροπο οτι αυτη ειναι πραγματικοτητα(που ειναι) εμεις μπορουμε να φτιαξουμε τη δικη μας πραγματικοτητα..Τοτε ο καθενας θα ειναι ξεχωριστος.Και ας μη μας καταλαβουν ποτε..Εμεις θα φτιαξουμε το δικο μας προφιλ,το καλυτερο δυνατο και ετσι δε θα δινουμε μετα πολυ σημασια στα οσα λενε και οσα κανουν οι αλλοι..Αλλα εσεις αγαπητα μμε προσπαθηστε την επομενη φορα να το ψαξετε περισσοτερο και να φτιαξετε ενα καλυτερο προφιλ της γενιας μας.

BLOGS=ΤΟ ΝΕΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΜΜΕ (ΠΑΛΙΟ ΠΟΣΤ 2007)

Τα μπλογκς αποτελουν τα νεα μεσα μαζικης επικοινωνιας(περισσοτερο) και ενημερωσης(αυτο λιγοτερο).Επικοινωνιας με την ευρυτερη σημασια της εννοιας.Ανοιγοντας ενα μπλογκ ανοιγεις μια πορτα.Γνωριζεις ενα ατομο.Μεσα απο τον τροπο που γραφει,που σκεφτεται,απο τις εικονες που βαζει,απο τα χρωματα που διαλεγει,απο τις προτιμησεις που παραθετει(favorites books,music etc).Αν εχεις την ικανοτητα να κατανοεις λιγο περισσοτερο την ψυχολογια ενος ατομου απο το γραφειν και αν φυσικα ο γραφων-μπλογκερ γραφει τακτικα και δινει ενα προσωπικο τονο στα κειμενα του,τοτε ναι,γνωριζεις ενα ατομο.Γνωριζεις το ειναι του.Μπορεις να αναγνωρισεις τον τροπο γραφης του.Δεν ειναι καταπληκτικο;


Οσον αφορα την ενημερωση,πολλοι ειναι αυτοι που θα ισχυριστουν πως τα μπλογκς δεν αποτελουν πηγη αντικειμενικης πληροφορησης.Και ομως.Μερικα ειναι εξισου καλα και αξιοπιστα οσο μια εγκριτη εφημεριδα.Τα μπλογκς λοιπον ειναι τα νεα ΜΜΕ.Ακομα βρισκονται ομως σε βρεφικο σταδιο!Πολλοι αγνοουν την υπαρξη τους.Ακομα και μερικοι απο οσους ασχολουνται με το ιντερνετ..Σιγουρα και πολλοι δημοσιογραφοι θα αγνοουν την υπαρξη των συναδελφων τους.Ναι συναδελφων τους!Δεν εβαλα τελιτσες.Διοτι πολλοι μπλογκερς δε διαφερουν σε κατι απο αυτο που κανει ενας δημοσιογραφος.Γιατι λοιπον να μη λεγονται οι μπλογκερς δημοσιογραφοι;Μπορει να ειναι αμισθοι αλλα δεν παυουν να ειναι δημοσιο-γραφοι με τη σημασια της λεξης.Η τουλαχιστον εν δυναμει επαγγελματιες δημοσιογραφοι.Οπως και εν δυναμει συγγραφεις,κριτικοι,φωτογραφοι ακομα και ποιητες!

Δεν ξερω αν τα μπλογκς θα εξελιχθουν καποτε στο κυριαρχο μεσο, λογω και της κυριαρχιας του ιντερνετ.Αυτο δε με νοιαζει.Γενικα δε μπορω να κανω προβλεψεις ουτε μου αρεσουν οι μελλοντολογιες.Αυτο ομως που πιστευω ειναι οτι εχει ηδη ξεκινησει η ωριμανση των μπλογκς και οδευουν θετικα προς την προεφηβικη ηλικια.Ειμαι πολυ αισιοδοξος για το μελλον τους αλλα περισσοτερο πιστευω στα πλεονεκτηματα που παρουσιαζουν τα μπλογκς ασχετα αν δεν ειναι δημοφιλη ακομα στο ευρυ κοινο.

Τα μπλογκς ειναι δυναμη.Κριτικη σκεψη.Πλουραλισμος.Παραθυρο στον κοσμο.Επιλεκτικοτητα.Ταυτιση.Γνωση.Δεν εχει βεβαια μονο θετικα στοιχεια.Υπαρχουν πολλα μπλογκς που ειναι κοινως χαλια.Σχεδον αχρηστα.Οπως ειναι και πολλες εφημεριδες,περιοδικα κτλ.Ο καθενας βρισκει αυτο που τον εκφραζει.Και απορριπτει.

Τελος δεν ειναι τυχαιο που εγκριτο ξενο βεβαια περιοδικο(time) εκανε εξωφυλλο και ανεδειξε ως προσωπο της χρονιας 2006 εσενα αγαπητε συν-μπλογκερ!Εμας!Εμας που αποτελουμε κομματι του νεου δυναμικου μεσου.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΑ ΜΠΛΟΓΚ! (ΠΑΛΙΟ ΠΟΣΤ 2007)

(Το ποστ αυτο το εγραψα το 2007, τοτε που το blogging σιγα-σιγα αρχισε να διαδιδεται ολο και περισσοτερο. Ενω, ομως, τοτε υπηρχαν αρκετα μπλογκ, το νεο αυτο μεσο επικοινωνιας δεν ειχε ξεφυγει πολυ απο τον ιδιο του τον εαυτο, την κοινοτητα των μπλογκερ που ο ενας διαβαζε και σχολιαζε τον αλλον, δημιουργωντας παρεες και κλικες. Δε θα ελεγα οτι ηταν ενα αυτιστικο μεσο. Απλα βρισκοταν στο ξεκινημα του και κανενα μεσο στο ξεκινημα του δεν γινεται μαζικο. Τωρα θα μου πειτε ποσο μαζικα μεσα ειναι σημερα τα μπλογκ; Πολυ μεγαλη συζητηση και θα την κανουμε. Προς το παρον διαβαστε το ποστ για να θυμηθουμε λιγο το blogging στα πρωτα του χρονια)

Συνεχιζω να γραφω για τα μπλογκς.Τα μπλογκς ειναι τωρα η αγαπημενη μου ασχολια.


Μου αρεσει να περιδιαβαινω τα μπλογκς.Βρισκω πολυ ενδιαφεροντα πραγματα.

Εκανα ερευνα στο blogs.gr.Ειδα ολα τα μπλογκς που περιεχονται στο σαιτ!Ηταν καμποσα.Γυρω στα 300-400.

Μερικα συμπερασματα απο την ερευνα:



1.Η μεση ηλικια των μπλογκερς ειναι 30-35.

Δεν ειδα κανενα σχεδον συνομιληκο μου!Η μικροτερη ηλικια που συναντησα ηταν 22.Η πλειοψηφια ηταν ομως 30 παρα κατι η και κατι.Ηλικια γαμου.Οχι πως μου αρεσει ο γαμος.Αντιθετα τον μισω.Αλλα ειναι πραγματικοτητα οτι τα 30 ειναι ηλικια γαμου και για αντρες και για γυναικες για τις οποιες εχει μετατεθει σε σχεση με το παρελθον.Παλιοτερα ηταν 18(εε;) μετα 22,25,τωρα φτασαμε στα 30.Οι λογοι κοινωνιολογικοι.Αναλυση δεν προκειται να κανω.Απλα θα αναφερω οτι εχει να κανει πιστευω με την αγορα εργασιας,τον ανταγωνισμο,την αναγκη για επιμηκυνση των σπουδων και περισσοτερα πτυχια,με την επιθυμια για παροδικες σχεσεις,το φοβο των μονιμων σχεσεων κτλ κτλ.Οι 30 something λοιπον οταν δε δουλευουν η επειδη δε δουλευουν,δεν ψαχνουν το ταιρι τους.Αλλα γραφουν.Και γραφουν καλα.Πολυ καλα!Ισως μεσα απο το διαδικτυακο ημερολογιο τους ψαχνουν, εκτος απο δουλεια, και το ταιρι τους, η εστω απλα μια γνωριμια που μπορει να προκυψει σε κατι..Οι σημερινοι τριανταρηδες πιστευω δεν ειναι διεκδικητικοι.Ειναι λιγο του βλεποντας και κανοντας.Θελουν το γαμο και τον αποστρεφονται ταυτοχρονα.Μπορει τα πραγματα να μην ειναι οπως στο παρελθον με τα προξενια κτλ αλλα ακομα και σημερα οι γονεις(που ετσι και αλλιως ανηκουν στην παλια γενια) πριζουν ακομα τους νεους με το παραμυθι(ποιο παραμυθι;) του γαμου.Καποιοι τυχεροι δεν εχουν τετοιους γονεις.Καποιοι εξυπνοι τους εχουν βαλει στη θεση τους.Πολλοι εχουν καταλαβει οτι οταν εισαι 30 δε σημαινει οτι πρεπει να παντρευτεις κιολας.Υπαρχουν και καλυτερα πραγματα να κανεις.Ι think 30 something rocks!Keep writing!And don't get married!



2.Τα μπλοκς ειναι συνηθως χωρισμενα σε κατηγοριες.

Στην αρχη πιστευα πως τα μπλογκς ειναι απλα σκεψεις και ατομικες εμπειριες.Υπαρχουν ομως τα παντα!

Σινεμα,μουσικη,θεατρο,κοινωνικα,πολιτικα,εκπαιδευτικα,επιστημονικα(βιολογια,αστρονομια,φιλολογια,ιατρικη),μπλογκς απο συλλογους και ομαδες,προσωπικα,ερωτικα,μπλογκς με λογοτεχνικα κειμενα,με ποιηση,με συνταγες μαγειρικης,με φωτογραφιες,ταξιδιωτικα.Τα παντα.Μεχρι και ενα μπλογκ αφιερωμενο στη μελλισοκομια βρηκα.

Επομενως τα μπλογκς δε διαφερουν απο τις εφημεριδες και τα περιοδικα που ειναι και αυτα χωρισμενα σε κατηγοριες.Ο καθενας μπορει να βρει αυτο που τον ενδιαφερει.

Υπαρχουν βεβαια και τα γενικου ενδιαφεροντος,οπως ειναι και το δικο μου.



3.Πολλες γυναικες διαλεγουν το ροζ σαν χρωμα στο τεμπλειτ.



4.Πολλα απο τα λογοτεχνικα κειμενα που υπαρχουν στα μπλογκς δεν αξιζουν πολυ και δεν εχουν καλλιτεχνικη αξια.Δεν ξερω αν τα γραφουν φερελπεις συγγραφεις.Παντως λιγο που διαβασα, και χωρις να ειμαι ειδικος, δε μου τραβηκαν με τιποτα το ενδιαφερον .Μου φανηκαν κουραστικα,μιζερα και απαισιοδοξα ενω καποια ηταν πολυ χαμηλου επιπεδου.Χαρακτηριστικο τους οτι χρησιμοποιουν κυριως τριτο ενικο(ενω ειναι φανερο οτι μιλανε για τον εαυτο τους και θα μπορουσαν καλλιστα να εχουν α ενικο).Ωστοσο εχουν και αυτα το κοινο τους και σε καποιους αρεσουν.Και ποιος ξερει μπορει να υπαρχουν μερικα διαμαντακια.Λεπτομερη ερευνα δεν εκανα.Μια ματια εριξα οπως ριχνω στα βιβλια που κυκλοφορουν και τα βρισκω απογοητευτικα, ειδικα αυτα της νεοτερης ελληνικης λογοτεχνιας.Μπορει τα μπλογκοτεχνικα νεοελληνικα κειμενα να ειναι καλυτερα απο αυτα στα ραφια των βιβλιοπωλειων.Ποιος ξερει;Θα δειξει.Παρεπιπτοντως να σημειωσω οτι εχουν κυκλοφορησει μερικα βιβλια απο μπλοκς που ειναι ωστοσο αμφιβολης ποιοτητας και δεν εκαναν το παραμικρο buzz παρα στην κοινοτητα των μπλογκερς.



5.Τα ποιηματα των μπλογκερς τα βρηκα ιδιαιτερα μελισταλαχτα και πικρα.Απο ποιηση δεν ξερω αλλα σιγουρα ειδα στα ποιηματα αυτα νεοαστικη απαισιοδοξια,καταθλιψη και βεβαια κεντρικο θεματικο αξονα την απωλεια και τη χαμενη αγαπηΕιδα επισης σκοταδι,βαθυ σκοταδι, απο το οποιο αρνειται να φυγει ο ποιητης-μπλογκερ.Συγχωρεστε με αν κανω λαθος,ειμαι σχεδον ασχετος απο ποιηση,αλλα πιστευω οτι τα ποιηματα των μπλογκς δεν αξιζουν ιδιαιτερα τουλαχιστον σαν καλλιτεχνικο δημιουργημα.



6.Πολλα μπλογκς εχουν σταματησει εδω και μερικους μηνες.Ωστοσο συνεχιζουν να υπαρχουν στο σαιτ.Ισως καποτε πρεπει να αποσυρθουν.



7.Πολλα μπλογκς εχουν σβηστει.Αυτα πρεπει να αποσυρθουν.Το σαιτ δεν κανει καλη διαχειριση.



8.Η πλειοψηφια ειναι εγγεγραμμενη στο blogger(beta).Πιστευω ειναι το καλυτερο.Ενας σημαντικος αριθμος εχει μετακομισει στο wordpress και πραγματικα δεν εχω καταλαβει το λογο αφου το blogger ειναι μακραν καλυτερο.Επισης μου ειναι αδιανοητο που μερικοι γραφουν στο phigita.net που δεν ειναι καθολου ομορφο αισθητικα και πρακτικο και σαφως κατωτερο των αλλων δυο.



9.Το 80% των μπλογκερς ειναι ανωνυμοι.Αυτοι που βαζουν το ονομα τους φερουν μια επωνυμια και ειναι συνηθως οσοι δεν γραφουν προσωπικα κειμενα.Δημοσιογραφοι,πολιτικοι,επιστημονες και προσωπικοτητες οπως ο Νικος Δημου.



10.Ηθοποιοι,τραγουδιστες,σκηνοθετες,ανθρωποι της τηλεορασης και λοιποι διασημοι (καλλιτεχνες) δεν υπαρχουν!Αντιθετα υπαρχουν φωτογραφοι,ζωγραφοι και μερικοι λογοτεχνες.



11.Ο πιο δημοφιλης μπλογκερ ειναι ο Νικος Δημου.



12.Ο πιο ασημος ειναι αυτος που εχει 0 comments σε ολα τα ποστ του.Και δεν ειναι ενας..Συνηθως αν δεν τα παρατησουν,αρχιζουν να παραπονιουνται για τη χαμηλη...τηλεθεαση(κατι σαν τα τοπικα μικρα καναλια τυπου τηλεαστυ) η ακομα και απειλουν(ναι το ειδα και αυτο!).Μπροστα στην απειλη να κλεισει ενα μπλογκ καποιοι απαντησαν στον μπλογκερ που σκεφτοταν την...αυτοκτονια! Εσπευσαν να προσφερουν βοηθεια στον καημενο συμπολιτη τους!Μερικοι παρα τα μεδενικα συνεχιζουν ακαθεκτοι.Καποτε θα ερθει η αναγνωριση τους.Ετσι δεν γινεται εξαλλου με τα μεγαλα εργα τεχνης;Καλα δεν ειπαμε και μετα το θανατο..Θα ηταν αποριας αξιο ομως τι θα εκαναν οι μπλογκερς για να παρουν εστω ενα κομμεντ(που για τα τηλεοπτικα δεδομενα ειναι 0,1% τηλεθεαση).Θυμηθειτε τον Τηλε-βοα του παρα 5!Μην το βαζετε κατω!

SOCIAL MEDIA ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΗ)

Η πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση (debate) μεταξύ Μιτ Ρόμνεϊ και Μπαράκ Ομπάμα κατά την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ σημαδεύτηκε από τη μάχη των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (social media). Όταν η τηλεοπτική αναμέτρηση ολοκληρώθηκε, ο λογαριασμός του Twitter @gov (επίσημος λογαριασμός για τις αμερικανικές εκλογές)  ανακοίνωσε ότι  «το αποψινό ντιμπέιτ ήταν το γεγονός με τα περισσότερα tweets στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ». Επίσης, σύμφωνα με το εργαλείο του  Facebook που δημιουργήθηκε στη σελίδα του CNN για την καταγραφή της πορείας της εκλογικής αναμέτρησης, ο  απερχόμενος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα απέσπασε περισσότερα “likes” από τον αντίπαλό του, Μιτ Ρόμνεϊ. Ωστόσο, ο Ρόμνεϊ προηγείτο στις συζητήσεις μεταξύ των χρηστών του  Facebook, με  περίπου δύο χιλιάδες  χρήστες να μιλούν γι’ αυτόν. 

Το παραπάνω φαινόμενο μαρτυρά την ολοένα και μεγαλύτερη διείσδυση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης στην Πολιτική Επικοινωνία. Αξιοποιώντας πηγές, μεθόδους, τεχνικές και εργαλεία του διαδικτυακού περιβάλλοντος συγκεντρώστε διαφορετικά κειμενικά είδη (επιστημονικά και δημοσιογραφικά) που αναφέρονται στη χρήση των social media από τον πολιτικό κόσμο (στην Ελλάδα ή το εξωτερικό) και καταγράψτε κριτικά την εξέλιξη και σημασία του φαινομένου.     

Στη συνείδηση των πολιτών, το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα διαμορφωνόταν μέχρι σήμερα από την εναρμονισμένη προσπάθεια των κομματικών μηχανισμών και των mainstream παραδοσιακών μέσων μαζικής ενημέρωσης της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο λαός επηρεαζόταν και επηρεάζεται ακόμα από τους μηχανισμούς αυτούς αφού η πληροφόρηση που δέχεται είναι αρκετές φορές κατευθυνόμενη.  Τι γίνεται λοιπόν με τη νέα μορφή πολιτικής επικοινωνίας που ασκείται μέσω των λεγόμενων «μέσων κοινωνικής δικτύωσης»; Αυτό θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε στην εργασία αυτή. Πρώτα, όμως, θα αναφερθούμε εν συντομία στην έννοια της πολιτικής επικοινωνίας καθώς και στις προγενέστερες και ακόμα υφιστάμενες μορφές πολιτικής διαφήμισης.

Η πολιτική επικοινωνία καθιερώθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του ’50. Αλλά στην ουσία οι ρίζες της ξεκινούν τουλάχιστον από τους Σοφιστές και τη Ρητορική του Αριστοτέλη. Η πολιτική επικοινωνία δεν επιδέχεται ένα αυστηρό ορισμό. Ορισμένοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πολιτική επικοινωνία. Υπάρχει πολιτική λένε. Υπάρχει δράση που εμπεριέχει επικοινωνία. Η πολιτική επικοινωνία δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο ως μαζική διαδικασία. Βέβαια μπορεί να αναπτύσσεται και σε διμερές, διαπροσωπικό επίπεδο αλλά εκεί οι κανόνες της ανθρώπινης συμβίωσης (π.χ. συγγένεια, κώδικες φιλίας κτλ) είναι ιδιαίτερα ισχυροί και κυριαρχούν. Άρα η εξέλιξη της πολιτικής επικοινωνίας είναι απολύτως συνυφασμένη με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Ειδικά με την εμφάνιση της τηλεόρασης και του internet.

Πολιτική και μάρκετινγκ είναι δυο έννοιες πολύ στενά συνδεδεμένες. Το μάρκετινγκ στην πολιτική δεν διαφέρει πολύ από αυτό μιας επιχείρησης. Το προιόν είναι ο ίδιος ο πολιτικός, με τις θέσεις και το πρόγραμμα που προσπαθεί να «πουλήσει». Το όφελος γι’ αυτόν εντοπίζεται στις ψήφους που θα κερδίσει.

Με ποιους τρόπους διαφημίζονται τα κόμματα από τη Μεταπολίτευση και μετά;

Στις εκλογές της δεκαετίας του 1980 κυριαρχεί η πολιτική αφίσα που αποτελεί αποφασιστικό επικοινωνιακό όπλο και βασικό μέσο στρατολόγησης. Τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και μικρότερες πόλεις γεμίζουν από αφίσες των κομμάτων, των πολιτικών αρχηγών και των συνθημάτων τους.

Την ίδια δεκαετία η τηλεοπτική πολιτική διαφήμιση κάνει την εμφάνιση της με την δεκαετία του 1990 να γνωρίζει τη μεγάλη ανάπτυξη της (τη δεκαετία αυτή άλλωστε ξεκινά και η ιδιωτική τηλεόραση στη χώρα μας) παραμένοντας στην πρώτη γραμμή των επικοινωνιακών τακτικών μέχρι και σήμερα.

Εκτός από την πολιτική διαφήμιση, υπάρχουν και άλλα είδη επικοινωνιακής πολιτικής, όπως η πολιτική ομιλία σε ανοιχτό χώρο με μεγάλο πλήθος κόσμου από κάτω να ζητωκραυγάζει, αλλά και τα πολιτικά τηλεοπτικά debate, είδος επικοινωνιακής πολιτικής που άργησε πολύ να υιοθετήσει η Ελλάδα.

Τα social media μπήκαν στη ζωή των Ελλήνων χρηστών του ίντερνετ μετά το 2007 και η πολιτικοί της χώρας μας δεν άργησαν να εκμεταλλευτούν το νέο αυτό μέσο επικοινωνίας για αυτοπροβολή.  Τα social media πλέον θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν αντικαταστήσει τις πολιτικές επικοινωνίες παλαιότερων ετών, όπως οι αφίσεις και οι τεράστιες λαικές συγκεντρώσεις σε προεκλογικές ομιλίες. Σε αυτό φυσικά συνέβαλε και η οικονομική κρίση που ξέσπασε και στη χώρα μας μετά το 2008, η οποία επηρέασε τα ταμεία των κομμάτων με αποτέλεσμα να μειώνεται αισθητά η επιλογή της αφίσας αλλά και των τηλεοπτικών σποτ. Τα κόμματα και οι πολιτικοί έρχονται όλο και πιο κοντά στο διαδίκτυο γιατί αποτελεί τον απλούστερο, οικονομικότερο και παγκόσμιας εμβέλειας τρόπο προβολής τους. Η προεκλογική καμπάνια κοστίζει αρκετά φτηνότερα μέσω των social media παρά μέσω των παραδοσιακών media (τηλεόραση, εφημερίδα). Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι με την προβολή τους στα social media στοχεύουν σε νεανικά ως επι το πλείστον κοινά, αφού αυτά τα κοινά χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες, ενώ απομακρύνονται σε μεγάλο βαθμό και συνειδητά από την τηλεόραση. Όπως σχολιάζει ο Βασίλης Δασκαλόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της assetOgilvy : «Τα social media αντικατοπτρίζουν ένα κομμάτι της κοινωνίας ίσως όχι πλειοψηφικό, αλλά σίγουρα αντιπροσωπευτικό τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις μικρότερες ηλικίες». Γενικότερα, όμως, τα κοινωνικά δίκτυα είναι χώρος μαζικής κοινωνικής συνάθροισης και γι’ αυτό αποτελούν και εύκολο τρόπο προσέγγισης μεγάλου πλήθους κοινού άμεσα και τις περισσότερες φορές διαδραστικά.

Πλέον όλο και περισσότεροι πολιτικοί στη χώρα μας έχουν προσωπικό λογαριασμό και σελίδα στο facebook και το twitter. Εκεί «ανεβάζουν» ανακοινώσεις, φωτογραφίες, σχόλια, απόψεις, ειδήσεις, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που απαντάνε σε ερωτήσεις και σχόλια χρηστών του ίντερνετ, άσχετα αν αυτοί είναι ανώνυμοι.

Επειδή, όμως, μιλάμε για πολιτικούς και επειδή η οργή του κόσμου εναντίον τους έχει μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια με τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα (και όχι μόνο) δε λείπει η λεκτική επίθεση στα social media οπου δραστηριοποιούνται οι πολιτικοί, είτε με μορφή προσβολής, είτε με μορφή καταγγελίας. Δυστυχώς, πολλές φορές στην πολιτική μάχη στο διαδίκτυο συμμετέχουν κυρίως ανώνυμοι που επιτίθενται φραστικά εναντίων των πολιτικών, χωρίς επιχειρήματα και στοιχεία. Θα λέγαμε ότι η οργή μερικών πολιτών τους έχει τυφλώσει και τους έχει κάνει ανίκανους για πολιτισμένο διάλογο και συζήτηση και αυτό σίγουρα δεν είναι προς όφελος της Δημοκρατίας.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι πολίτες που χρησιμοποιούν «βαριά γλώσσα» εναντίον των πολιτικών, αλλά και οι ίδιοι οι πολιτικοί εκτοξεύουν ύβρεις συνήθως εναντίον άλλων πολιτικών τους αντιπάλων. Αξιοσημείωτη είναι η παρατήρηση ότι τόσο βαριές εκφράσεις θα απουσίαζαν από τα τηλεοπτικά πλατό όπου θα παρευρίσκονταν πολιτικοί αντίπαλοι, αφού η επιβολή προστίμου από την ΕΣΡ θα τους εμπόδιζε από να εκφραστούν όπως εκφράζονται στο twitter και το facebook, όπου (ακόμα) δεν υπάρχει τέτοιου είδους λογοκρισία.

Αξίζει να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι από τα social media δεν επωφελούνται μόνο οι ίδιοι οι πολιτικοί μέσω της αυτοπροβολής τους, αλλά και άτομα που επιλέγονται από τα κόμματα και τους αναδεικνύουν σε υποφήφιους. Τα άτομα αυτά υποστηρίζουν ένα κόμμα και έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο κοινό στο διαδίκτυο. Είναι συνήθως νέοι άνθρωποι, με λόγο και άποψη, και χωρίς κομματικό παρελθόν.

Δυστυχώς, η άμεση, δωρεάν και εύκολη πρόσβαση στα social media έχει δημιουργήσει το φαινόμενο των ψεύτικων λογαριασμών δημοφιλών πολιτικών προσώπων. Μάλιστα οι χρήστες των social media δεν καταλαβαίνουν πολλές φορές ότι δεν πρόκειται για αληθινούς λογαριασμούς και πέφτουν στην παγίδα, κάνοντας follow ή στέλνοντας αίτημα φιλίας. Αυτός είναι και ένας λόγος που η παρουσία των πολιτικών στα social media κρίνεται απαραίτητη. Η προστασία του ονόματος και της εικόνας από προσπάθειες διακωμώδησης, παραποίησης ή ακόμα και αμάυρωσης.

Το σημαντικότερο, ίσως, πλεονέκτημα της αξιοποίησης των social media για την προώθηση του περιεχομένου είναι η δυνατότητα που παρέχουν στους χρήστες να αξιολογούν με βάση κάποια κλίμακα (ratings στο youtube) ή την απλή επιλογή «Μου αρέσει» (thumbs up στο Facebook) και να σχολιάζουν (Youtube, Facebook). Η ανταπόκριση των χρηστών δίνει εξαιρετικά πολύτιμες πληροφορίες τόσο προς τους παραγωγούς του περιεχομένου, για την επιτυχία ή μη των ενεργειών τους, όσο και προς τους επόμενους χρήστες, που θα δουν το περιεχόμενο αυτό, των οποίων την συμπεριφορά επηρεάζουν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό.

Η περίπτωση Άδωνι Γεωργιάδη

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης είναι το πολιτικό πρόσωπο με τους περισσότερους followers («ακόλουθους») στο twitter (15.847 τη στιγμή που γράφοντοι οι γραμμές) και με την πιο ενεργή συμμετοχή (26.605 tweets τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές). Αρκετά δημοφιλές πρόσωπο κυρίως λόγω της προβολής του από την τηλεόραση στην οποία έκανες πυκνές εμφανίσεις, σε τηλεοπτικά στούντιο, παράθυρα, προκαλόντας, θέλοντας και μη, την προσοχή του τηλεθεάμονος με τους υψηλούς τόνους στη φωνή του και τις λογομαχίες με τους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο Άδωνις Γεωργιάδης ανήκει στην κατηγορία αυτή πολιτικού με τους πολλούς φίλους και ακόμα περισσότερους εχθρούς, στην κατηγορία αυτή πολιτικού που το κοινό λατρεύει να μισεί. Γι’ αυτό και όσοι τον «ακολουθούν» στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, δεν είναι μόνο οι υποστηρικτές του, αλλά και εχθροί του, που δε διστάζουν να γίνουν δηκτικοί και να μιλήσουν χωρίς περιστροφές. Έως και να επιτεθούν φραστικά εναντίον του. Ο ίδιος, ωστόσο, δεν επιλέγει να αγνοήσει τα κακόβουλα και επιθετικά σχόλια, ούτε τις αρνητικές κριτικές. Αντίθετα, απαντάει σε όλων των ειδών τα σχόλια, με ψυχραιμία χωρίς να χρησιμοποιεί ύβρεις. Επικοινωνιακό τρίκ; Ίσως. Ο κύριος Γεωργιάδης, δε δέχεται μόνο τα σχόλια και τις επιθέσεις των πολιτών αλλά και των πολιτικών του αντιπάλων. Συνήθως αυτό δε γίνεται με άμεση απάντηση στο λογαριασμό του αλλά με αναφορά στο όνομα του μέσω twitter. Αυτό φυσικά είναι ορατό στον ίδιο, και έτσι απαντάει στις επιθέσεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια διαδικτυακή κόντρα στην οποία οι συμμετέχοντας όχι μόνο δε βρίσκονται ενώπιως ενωπίων αλλά ούτε καν απευθύνονται ο ένας στον άλλον. Η κόντρα αυτή γίνεται μέσω αναφοράς του ονόματος και στην κόντρα αυτή «συμμετέχουν» και οι χρήστες του twitter κάνοντας τα δικά τους σχόλια. Ο κύριος Γεωργιάδης έχει καταφέρει να προκαλεί τις περισσότερες κόντρες στο twitter από οποιονδήποτε άλλο πολιτικό.

Κλείνουμε αυτή την εργασία με αυτό που έγραψε ο Στάθης Χαικάλης, διευθύνων σύμβουλος της Comm Effect : «Οποιοδήποτε κόμμα ή πολιτικός σέβονται τον εαυτό τους είναι αδιανόητο να μην αξιοποιήσουν τα Κοινωνικά Δίκτυα, τα οποία όμως δεν είναι “μαγικό ραβδί” αλλά καθρέφτης, που μέσα του βλέπεις το αν το κόμμα που τα χρησιμοποιεί έχει δημοκρατικές δομές, δυναμικά στελέχη, πρόγραμμα».

TELEVISION ART

ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; (ΜΑΘΗΜΑ MEDIA CULTURE & SOCIETY 12-12-12)

Μια αντίστοιχη περίπτωση πέραν από τον Saussure, που έχει αυτή τη διαφοροποίηση ανάμεσα στο σημαίνον και το σημαινόμενο, τα οποία κάνουνε το σημείο, στην ίδια λογική με μια άλλη ορολογία είναι ο Ρολάντ Μπατ, πολύ γνωστός κυρίως για τις μελέτες του πάνω στον κινηματογράφο αλλά και στη διαφήμιση. Ο Ρολάντ Μπατ μιλάει για επίπεδα ανάγνωσης. Έχει μια διαφορετική προσέγγιση στο πώς διαβάζουμε τις διαφημίσεις, τα μηνύματα τα οποία υποκρύπτονται σε ο,τιδήποτε επικοινωνείται. Μιλάει για την καταδήλωση και την συμπαραδήλωση. Καταδήλωση είναι το τι φωτογραφίζεται, αν θέλουμε να μιλήσουμε για φωτογραφία, είναι αυτό που βλέπουμε, το σημαίνον με άλλα λόγια. Το σημαινόμενο, η δεύτερη ανάγνωση είναι η συμπαραδήλωση, τι κρύβεται πίσω από αυτό που βλέπουμε. Σε μια φωτογραφία αν καταδήλωση είναι τι φωτογραφίζεται, συμπαραδήλωση είναι πώς φωτογραφίζεται. Ο τρόπος υποκρύπτει από πίσω του μηνύματα. Ο "μύθος" είναι όταν ο Μπατ πάει να τοποθετήσει αυτά τα δυο μαζί μέσα σε μια συγκεκριμένη κουλτούρα, δηλαδή μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο το οποίο αυτό έχει μια ιστορική συγκυρία πολύ συγκεκριμένη και μέσα από εκεί να το διαβάσει. Κάθε κοινωνία έχει τους δικούς της "μύθους", τις δικές της παραδόσεις.

Nam June Paiks, Egg grows
Η γέννηση και η δημιουργία που μπορεί να προκύψει, παίρνοντας κάτι που εκ των πραγμάτων κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει, ότι δηλαδή η γέννηση είναι κάτι δημιουργικό, είναι ένα θαύμα της φύσης, αυτό λοιπόν το τοποθετεί ο καλλιτέχνης μέσα στην τηλεόραση και λέει ότι είναι ένα μέσο που μπορεί εαν θέλει, συνδυάζοντας το πραγματικό με το μεσοποιημένο, να κάνει υψηλή τέχνη.

Όσον αφορά το ζήτημα αν η τηλεόραση συσχετίζεται με την Τέχνη, υπάρχουν διάφορες σχολές σκέψης. Ένας βασικός διαχωρισμός, για να σας το πω grosso modo, είναι η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί δυο βασικούς όρους. Ο ένας όρος είναι η λειτουργική χρήση και ο άλλος είναι η αισθητική προσέγγιση. Λένε λοιπόν αυτοί ότι για να μπορέσουμε κάτι να το αποκαλέσουμε τέχνη πρέπει να μην έχει κάποια λειτουργική χρήση, δηλαδή να μην το χρησιμοποιήσουμε επειδή πρέπει να καλύψουμε κάποια πρακτική λειτουργική μας ανάγκη, αλλά πρέπει να είναι κάτι που μας καλύπτει κυρίως τις αισθητικές μας ανάγκες, αλλά όχι με την έννοια της ανάγκης...διότι γι' αυτούς τους ανθρώπους που υποστηρίζουν αυτό, η τέχνη είναι κάτι που σε πάει σε ένα επίπεδο εμπειρίας που σε ξεπερνά, είναι κάτι παραπάνω από σένα. Η πεποίθηση τους είναι ότι η τέχνη δεν καταναλώνεται.

Φοιτητής : Συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο με την τηλεόραση. Δεν είναι απλά κάτι που το καταναλώνουμε ή το αγοράζουμε, γιατί δεν γίνεται κάτι τέτοιο, αντιθέτως εμείς γινόμαστε προιον και μας πουλάει η τηλεόραση. Η τηλεόραση στην ουσία τι πουλάει; Πουλάει εμάς, τους τηλεθεατές. Εμείς δεν αγοράζουμε το προιον, εμείς απλά χρησιμοποιούμαστε από την τηλεόραση για να προσελκύσει κόσμο για να μπορεί να βγάλει περισσότερα χρήματα.

Ισχύει. Πουλάει και σε σένα και πουλάει και εσένα. Το πρόγραμμα που θα βγάλει θα σε πουλήσει με την έννοια ότι είναι ένα πρόγραμμα δημοφιλές, που σημαίνει ότι αν εγώ είμαι η τάδε γνωστή εταιρεία και θέλω να στοχεύσω ένα κοινό, θα κάνω διαφήμιση σε σένα και στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που βλέπει πολύς κόσμος. Άρα διττά λειτουργεί. Επειδή το τηλεοπτικό περιεχόμενο εκ των πραγμάτων συνοδεύεται από τη διαφήμιση, γι' αυτό υπάρχει όλη αυτή η συζήτηση για το κατα πόσο πράγματα που γίνονται για την τηλεόραση δεν είναι τέχνη. Ο βαθμός με τον οποίο σκέφτεσαι για να κατασκευάσεις, για να δημιουργήσεις ένα τηλεοπτικό προιόν, δεν είναι με σκοπό να είναι Τέχνη, διότι υπάρχει η θεωρία ότι κάτι το οποίο είναι υψηλό, κάτι το οποίο είναι Τέχνη είναι για τους κουλτουριάρηδες, δεν είναι για όλους. Στην τηλεόραση θέλεις κάτι το οποίο να στοχεύσει σε μεγάλα ακροατήρια, γιατί τα μεγάλα ακροατήρια θα σου φέρουν την εταιρεία.

Φοιτητής : Ο κινηματογράφος δεν στοχεύει σε μεγάλα ακροατήρια δηλαδή;

Και εκεί υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση, ο κινηματογράφος, όμως, έχει καταφέρει να εδραιωθεί πολύ περισσότερο ως Τέχνη, λόγω του ότι δεν έχει διαφημίσεις, απώτερος στόχος είναι φυσικά το κέρδος, ας μη γελιόμαστε. Η τηλεόραση από τη γέννηση της συνοδεύτηκε με μια ρετσινιά, γι' αυτό ακόμα και σήμερα είναι πιο διαιρεμένη η συζήτηση γύρω από την τηλεόραση, ενώ κανένας δεν αμφισβητεί ότι ο κινηματογράφος είναι Τέχνη.

Φοιτητής : Η εμπορευματοποιημένη Τέχνη, που ούτως ή άλλως a priori έχει ως στόχο το κέρδος και τον πολύ κόσμο δε σημαίνει ότι δεν είναι Τέχνη. Θεωρώ χαζό να λένε ότι η τηλεόραση θέλει να μαζέψει πολύ κόσμο, άρα δεν είναι Τέχνη. Έχει στοιχεία Τέχνης η τηλεόραση.

Συμφωνώ. Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η τηλεόραση δεν έχει σχέση με την Τέχνη, είναι αυτοί που πιστεύουν ότι επειδή η τηλεόραση εξυπηρετεί λειτουργικές ανάγκες, δηλαδή γυρίζω σπίτι μου κουρασμένος και ανοίγω για να δω ένα πρόγραμμα για να ενημερωθώ ή για να ψυχαγωγηθώ, αυτό καλύπτει μια συγκεκριμένη λειτουργία. Όπως όταν πεινάω και βάζω την τοστιέρα και φτιάχνω το τοστ. Αυτοί λοιπόν οι πιο φανατικοί της Τέχνης λένε ότι η Τέχνη δε σου καλύπτει καμία ανάγκη.

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΡΑΦΑΕΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΤΑ "ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ"

Επιστροφή στο μπλογκ μου μετά από δύσκολες μέρες που ασχολούμουν έντονα με τα προβλήματα μου. Καιρός να ασχοληθώ ξανά με τους άλλους, καιρός να κάνω πράγματα (εν προκειμένω το blogging) για να μη σκέφτομαι συνέχεια τα δικά μου. Το κάνουμε συχνά αυτό οι άνθρωποι και δεν είναι κακό. Αρκεί να μην ασχολείσαι με τους άλλους με διάθεση κουτσομπολιού ή με άλλο τρόπο αρνητικό. Καλά, εδώ που τα λέμε και το κουτσομπολιό είναι ψυχοθεραπεία, το έχουν πει και επιστήμονες, αλλά στο Stefanos and the media θα το αποφεύγουμε. Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος τα προβλήματα μας, τη σκληρή καθημερινότητα μας και ας ξεχαστούμε με το μαγικό (;) κόσμο της μικρής οθόνης και των media, με τα τηλεοπτικά και μιντιακά πρόσωπα, τα σήριαλ, τα "κλεμμένα όνειρα" των άλλων και όχι τα δικά μας, τις εκπομπές, τα παρασκήνια. Βέβαια κατά πόσο ξεχνιέσαι βλέποντας τη σκληρή πραγματικότητα να αναπαρίσταται και μάλιστα ακόμα πιο σκληρή μέσα από τα δελτία ειδήσεων των καναλιών είναι ένα θέμα.
-Ραφαέλα εμφανίσου!
-Άντε επιτέλους με έφερες ξανά εδώ. Έχω τόσα να πω στο αναγνωστικό σου κοινό. Άντε να ασχοληθούμε και λίγο με την τηλεόραση, γιατί τελευταία όλο για ψυχολογικά λέγαμε και είχα πέσει.
-Έχεις δίκιο. Οι τελευταίες μέρες ήταν ψυχοφθόρες και κουραστικές. Πώς πάνε τα "Κλεμμένα"; 
-Τη λατρεύω αυτή τη σειρά. Μου φτιάχνει τα απογεύματα. Δεν ξεκολλάω.
-Εγώ σου είπα ότι τελευταία λόγω σχολής και άλλων υποχρεώσεων χάνω πολλά επεισόδια και τα βλέπω όλα στο web tv, όσα προλαβαίνω δηλαδή. Λοιπόν, έλα να δούμε μαζί το χθεσινό επεισόδιο, το 152 (http://www.megatv.com/klemmenaoneira/default.asp?catid=29031&subid=2&pubid=30135485)

-Τι γίνεται;
-Ο Άρης έπιασε δουλειά στο γραφείο του Μαλτέζου. Θέλει να μπει στο γραφείο του και να ψάξει.
-Τι ακριβώς θέλει να ψάξει;
-Ο,τιδήποτε ο πατέρας του κρατάει κρυφό και ο Άρης ξέρει καλά ότι έχει πολλά μυστικά.
-Έχω περιέργεια να δω τι θα βρει.
-Όσο πάει και έχει περισσότερη αγωνία. Με χαλάνε όμως οι σκηνές με το ρομάντζο Βίκυς και Δημήτρη που μας δείχνει συνέχεια.
-Ναι, αυτά τα ηλίθια που κάνουν οι μεγάλοι που πίνουν κόκκινο κρασί και χορεύουν, λέμε τώρα, με συνοδεία απαλής μουσικούλας.
-Τι ξενέρωτο.

Δημήτρης : Τι σκέφτεται το μυαλουδάκι σου;
Βίκυ : Αναρωτιέμαι γιατί με διάλεξες.
-Κι εγώ στη θέση σου και στη θέση του το ίδιο θα αναρωτιόμουν.

Βίκυ : Θέλω να πω, καταλαβαίνω την ανάγκη σου να ξεφύγεις, να επιβεβαιωθείς, αλλά εσύ θα μπορούσες να έχεις την ωραιότερη γυναίκα δίπλα σου. Γιατί εμένα;
Δημήτρης : Γιατί είσαι η ωραιότερη γυναίκα.
Βίκυ : Αλήθεια, γιατί είσαι μαζί μου;
-Μου αρέσει η Βίκυ, γιατί έχει αυτογνωσία.
Δημήτρης : Γιατί μαζί σου νιώθω έτσι όπως δεν έχω νιώσει ποτέ. Τα κάνεις όλα να φαίνονται τόσο φυσικά και τόσο αβίαστα.
Βίκυ : Και τι θα πει αυτό;
Δημήτρης : Σε όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα προσπαθούσα να αποδείξω ποιός είμαι για να με αγαπάνε. Οι γονείς μου, η οικογένεια μου, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου, ο πεθερός μου, οι εργοδότες μου, όλοι. Με σένα δε χρειάζεται να προσπαθώ για τίποτα. Με δέχεσαι όπως είμαι και δέχεσαι και τις σκοτεινές μου πλευρές και απλά είμαι ο εαυτός μου.
-Ρε τι ωραίο.
-Η αλήθεια είναι ότι δε μου αρέσουν οι ρομαντικές σκηνές αλλά εδώ οι διάλογοι είναι πάντα προσεγμένοι και με νόημα.
-Άννα Ανδριανού είναι αυτή.
-Καλά, μην το λες. Έβλεπα και παλιότερα σήριαλ της Ανδριανού και καμιά σχέση. Απολαμβάνω πραγματικά τους διάλογους σε όλες τις σκηνές. Πιστεύω ότι είναι μια σειρά που θα έπρεπε να την έχουν ως παράδειγμα σε σχολές σεναριογραφίας.
-Τώρα παίζει να πέσουν να σε φάνε μερικοί.
-Δε με ενδιαφέρει. Αυτή είναι η γνώμη μου και είμαι σίγουρος γι' αυτήν.
Δημήτρης : Κάποτε υπήρξε μια κοπέλα που ίσως θα μπορούσα να νιώσω έτσι μαζί της.
-Πού να ήξερε ότι αυτή η κοπέλα στέκεται δίπλα του.
-Εγώ πάντως είχα διαβάσει σε τηλεπεριοδικό ότι ο Δημήτρης έχει καταλάβει ότι αυτή είναι η Βάσω.
Βίκυ : Και; Τι την έκανε τόσο ξεχωριστή;
Δημήτρης : Ο τρόπος που με αγαπούσε. Ήταν πολύ γλυκιά και έδινε χωρίς να έχει στο μυαλό της να πάρει πίσω τίποτα.
-Καλά, αυτά μόνο στα σήριαλ γίνονται.
-Το να δίνεις χωρίς να παίρνεις;
-Όχι βρε χαζούλα, εννοώ να μιλάς για κάποιον που γνώρισες πριν 20 χρόνια και να τον έχεις μπροστά σου χωρίς να ξέρεις ότι είναι αυτός.

Η Αλεξάνδρα βρίσκει στο σακάκι του Μαλτέζου ένα κόσμημα μαζί με ένα σημείωμα που γράφει "Στη μοναδική γυναίκα που μου ξύπνησε τον έρωτα" και νομίζει ότι είναι για εκείνη. Η ίδια ζητάει από τη Χρύσα να τους αφήσει μόνους με το μπαμπά της τη μέρα της επετείου τους.

Χρύσα : Αχ μανούλα μου, πόσο σας ζηλεύω. Θα 'θελα κι εγώ να κάνω έναν τόσο πετυχημένο γάμο που να διαρκέσει για τόσα πολλά χρόνια...
-Μπορείς να φανταστείς την αντίδραση αυτής της κοπέλας όταν μάθει ότι το αγόρι που είναι ερωτευμένο μαζί του είναι ο αδερφός της και πως ο γάμος των γονιών της που έχει ως πρότυπο είναι κάθε άλλο παρα πετυχημένος;
-Πραγματικά μου είναι δύσκολο και ζω για να δω τις αντιδράσεις όλων των ηρώων μπροστά στις σκληρές αλήθειες.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ (ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΗ)

BA in MASS COMMUNICATION AND MEDIA ARTS

ΤΙΤΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Χρησιμοποιώντας την ποιοτική μέθοδο έρευνας και τη συνέντευξη κάντε μια έρευνα που θα έχει ως θέμα το μέλλον των εφημερίδων στην εποχή του Διαδικτύου. Στην εργασία σας θα πρέπει να γράψετε τη βιβλιογραφία που χρησιμοποιήσατε για την εκπόνηση της καθώς και να κάνετε ανασκόπηση βιβλιογραφίας.

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Όπως είναι γνωστό οι ερευνητικές μέθοδοι διακρίνονται σε ποιοτικές και ποσοτικές. Επέλεξα στην εργασία μου αυτή, που αφορά το μέλλον των εφημερίδων, να χρησιμοποιήσω την ποιοτική μέθοδο και τη συνέντευξη. Οι ποιοτικές αναφέρονται σε ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα ενός φαινομένου, εν προκειμένω το μέλλον του έντυπου Τύπου.

Κάποιος που ακολουθεί την ποιοτική μέθοδο παρατηρεί, παίρνει συνεντεύξεις, κρατά σημειώσεις, περιγράφει και ερμηνεύει τα γεγονότα όπως ακριβώς έχουν. Έχουμε να κάνουμε επομένως με θέματα κατά βάση κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Ακόμα όμως και αν το θέμα μας αφορά την Τέχνη, όπου εύκολα μπορεί να υπάρχει ο υποκειμενικός παράγοντας, η αντικειμενική καταγραφή του θέματος πρέπει να κυριαρχεί. Σκοπός, όμως, δεν είναι ο ερευνητής να καταγράψει δεδομένα και πληροφορίες μόνο, αλλά να καταλήξει και σε ένα συμπέρασμα από τα όσα παρατηρεί. Αυτό προυποθέτει λογικό συνδυασμό των δεδομένων που καλείται να επεξεργαστεί. Ο ερευνητής, όμως, δεν πρέπει να μείνει στην επιφανειακή καταγραφή των πληροφοριών αλλά και να εμβαθύνει στο θέμα του, μελετώντας προσεχτικά τα αντικείμενα αλλά και υποκείμενα της έρευνας του. Ο ερευνητής, άλλωστε, δεν είναι μια μηχανή, αλλά ένας άνθρωπος.

Η συνέντευξη είναι από τα βασικότερα εργαλεία της ποιοτικής μεθόδου. Πρόκειται για την αλληλεπίδραση, την επικοινωνία μεταξύ προσώπων, που καθοδηγείται από τον ερευνητή ή ερωτώντα με στόχο την απόσπαση πληροφοριών σχετιζόμενων με το αντικείμενο της έρευνας. Στη συγκεκριμένη εργασία στόχος της συνέντευξης είναι η γνώμη του συνεντευξιαζόμενου για το θέμα που ερευνώ, δηλαδή το μέλλον των εφημερίδων και την απόσπαση πληροφοριών σχετικών με το θέμα αυτό. Δεν είναι στόχος η αποκάλυψη πτυχών της προσωπικότητας του συνεντευξιαζόμενου, καθώς δεν πρόκειται για βιογραφική συνέντευξη. Η συνέντευξη δεν είναι μια απλή συζήτηση μεταξύ δυο ανθρώπων, αλλά κατά κύριο λόγο ένας έμμεσος τρόπος συλλογής πληροφοριών αναφορικά με τις αντιλήψεις και τα πιστεύω των ανθρώπων που ερωτώνται αλλά και τις γνώσεις που κατέχουν. Στη συνέντευξη πολύ σημαντικό είναι ο συνεντευξιαστής να σέβεται τον συνεντευξιαζόμενο, να τον ακούει, να μην τον διακόπτει, να του δίνει τη δυνατότητα να σκεφτεί και να συμπληρώσει τα λεγόμενα του.

Γυρνώντας στην ποιοτική έρευνα, να σημειώσω ότι βασικό χαρακτηριστικό της είναι ότι βασίζεται σε συγκριτικά μικρότερο αριθμό περιπτώσεων με στόχο όχι την ανακάλυψη γενικών τάσεων (που αναγκαστικά προυποθέτει πολλές περιπτώσεις) αλλά τη διαμόρφωση ολικής εικόνας για κάθε περίπτωση και την ανέυρεση των κοινών τους στοιχείων. Ο ερευνητής που ακολουθεί ποιοτική μέθοδο καλείται να έρθει σε επαφή με πληθώρα πληροφοριών, γι’ αυτό και οφείλει να μπορεί να διακρίνει ποιες πρέπει να κρατήσει και ποιες όχι, ποιες είναι αυτές που φωτίζουν καλύτερα το θέμα. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι με την έρευνα μας αποσκοπούμε στην ευαισθητοποίηση προς την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο ερευνητής αναλύει τα στοιχεία τα οποία μπορεί να διαμορφωθούν και να τροποποιηθούν στην πορεία της έρευνας. Ο συνεχής διάλογος ιδεών και στοιχείων σημαίνει συνεπώς ότι η κατεύθυνση της έρευνας δεν είναι σταθερή και προκαθορισμένη, αλλά διαμορφώνεται στην πορεία.

Η ποιοτική έρευνα θα πρέπει να διεξάγεται με συστηματικό και αυστηρό τρόπο.

Η ποιοτική έρευνα θα πρέπει να διεξάγεται με στρατηγικό τρόπο, αλλά να είναι συγχρόνως ευπροσάρμοστη και να λαμβάνει υπόψη το πλαίσιο μέσα στο οποίο διενεργείται.

Η ποιοτική έρευνα απαιτεί την κριτική λεπτομερή αυτοεξέταση ή τον ενεργό (αυτοελεγκτικό) αναστοχασμό εκ μέρους του ερευνητή.

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσω προτού κάνω την ποιοτική έρευνα είναι τα εξής :

-Ποια είναι η φύση των φαινομένων ή των οντοτήτων της κοινωνικής πραγματικότητας που επιθυμώ να διευρύνω;

-Ποιο θέμα ή πιο ευρύ ανεξάρτητο πεδίο αφορά η έρευνα;

-Ποια είναι τα ερευνητικά μου ερωτήματα;

-Ποιος είναι ο σκοπός της έρευνας;

Πρέπει να γνωρίζουμε τις επιστημολογικές αδυναμίες της συνέντευξης. Για παράδειγμα, αν μας ενδιαφέρουν οι εμπειρίες των ανθρώπων, αυτές μπορεί να έχουν απλώς τη μορφή αφηγηματικών αναφορών στο πλαίσιο συνεντεύξεων. Αν μας ενδιαφέρουν οι ερμηνείες και οι αντιλήψεις των ανθρώπων, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το να τους μιλήσουμε δε θα μας επιτρέψει να μπούμε στο μυαλό τους, όπως επίσης οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση μόνο σε εκείνες τις ερμηνείες και τις αντιλήψεις που μπορούν, κατά κάποιο τρόπο, να αποκαλυφθούν σε μια συνέντευξη.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ

Με την έλευση του Διαδικτύου και την μαζικότατη πλέον χρήση του και διάδοση του σε όλο το Δυτικό κόσμο γεννήθηκε το ερώτημα αν ο έντυπος Τύπος έχει μέλλον αλλά και πώς θα επιβιώσει σε αυτό το σύγχρονο και άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί. Προς το παρόν Διαδίκτυο και έντυπος Τύπος συνυπάρχουν. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Το ιστορικό Newsweek προανήγγειλε την αναστολή της έντυπης έκδοσης για τις 31 Δεκεμβρίου διακόπτοντας οριστικά την ογδοντάχρονη παρουσία του στα «περίπτερα του κόσμου» προς χάριν της αποκλειστικής διαδικτυακής παρουσίας, με τις συνακόλουθες περικοπές σε προσωπικό και μισθό, ο Monde διευρύνει την ηλεκτρονική του έκδοση εις βάρος της έντυπης, δηλαδή εις βάρος των πραγματικών αναγνωστών-συνδρομητών της, καταργώντας το κλείσιμο της ύλης και της σύνταξης, ενώ η El Pais, η αιχμή του δόρατος του ισπανικού Τύπου, προσανατολίζεται σε μια ηλεκτρονική ισπανόφωνη πλατφόρμα για τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης, και ταυτόχρονα, είναι έτοιμη να απολύσει περί τους 140 συντάκτες της στο πλαίσιο των γενικότερων ανακατατάξεων.

Η ραγδαία ανάπτυξη της διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας, χάρη στη δυνατότητα μεταφοράς δεδομένων στα «γκάτζετ», η μετακίνηση των διαφημίσεων στον διαδικτυακό Τύπο προς όφελος κυρίως της Google και η έλευση των μαζών (χρηστών) στις δωρεάν προσφερόμενες διαδικτυακές πλατφόρμες των «πολυμέσων» επέβαλαν ήδη την επόμενη δομική αλλαγή της δημοσιότητας, μια νέα «μιντιολογία» (με την έννοια που προσδίδει ο Ρεζί Ντεμπρέ στα αντικείμενα που μεσολαβούν στην ανθρώπινη επικοινωνία) και, βέβαια, νέες καταναλωτικές ανάγκες, αντιλήψεις και συμπεριφορές σε παγκοσμιοποιημένη κλίμακα.

Πηγαίνοντας στα καθ’ ημάς, ποιος θα περίμενε πριν μερικά μόλις χρόνια ότι η ιστορική και «δυνατή» «Ελευθεροτυπία», θα έβαζε λουκέτο; Στη συγκεκριμένη, βέβαια, περίπτωση, δεν είναι μόνο το Διαδίκτυο ο μοναδικός υπαίτιος. Σίγουρα, όμως η online γρήγορη και δωρεάν ενημέρωση έχει συμβάλλει στην μεγάλη μείωση των πωλήσεων στις εφημερίδες που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια. Σε αυτό φυσικά έχει συμβάλει και η οικονομική κρίση, αφού ο Έλληνας πλέον προσέχει πού θα δώσει και το τελευταίο του ευρώ. Από την άλλη, όμως, σημειώνεται το εξής παράδοξο. Νέες εφημερίδες και περιοδικά έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό και μάλιστα κάποια, όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών» σημειώνει υψηλές πωλήσεις.

Ποια είναι άραγε η λύση στο πρόβλημα; Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί. Κάποιοι είναι πεποισμένοι ότι το οριστικό τέλος των εντύπων θα επέλθει σύντομα και η ενημέρωση θα γίνεται μόνο διαδικτυακά, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα έντυπα θα συνεχίσουν να έχουν θέση σ’ αυτό το νέο κόσμο.

Ο Αντώνης Δελλατόλας σε πρόσφατη συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα» εξέφρασε την άποψη του για το μέλλον των εφημερίδων : «Πριν από λίγα χρόνια, όταν άρχισε η κρίση στην Αμερική, οι περισσότεροι προφήτευαν τον θάνατο των εντύπων, αλλά τελικά ελάχιστα ήταν αυτά που έγιναν πλήρως ηλεκτρονικά. Τα συντριπτικά περισσότερα έντυπα ΜΜΕ επιβιώνουν ακόμη, πολλά από αυτά ξεπέρασαν την κρίση και βάζουν πάλι αναπτυξιακούς στόχους. Μεγάλα διεθνή παραδείγματα είναι το «TIME», ο «ECONOMIST», ο «Guardian» και άλλα πολλά. Ειδικά στην Ελλάδα, μπορείτε να παρατηρήσετε ότι οι απόπειρες ηλεκτρονικής έκδοσης δεν «περπάτησαν» από επιχειρηματική σκοπιά. Ακόμα και η διαφήμιση μπορεί να αυξάνεται ραγδαία στο ίντερνετ, αλλά απέχει πολύ για να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία. Αυτό λοιπόν που πιστεύουμε είναι ότι η παράλληλη παρουσία των εντύπων και του ίντερνετ είναι η πιο ισορροπημένη συνταγή. Όμως το σοβαρότερο και πιο σημαντικό κριτήριο είναι η ποιότητα. Χωρίς αυτήν και χωρίς συνετή οικονομική διαχείριση δεν επιβιώνεις πια ούτε ως έντυπο ούτε ως ιστοσελίδα. Μπορεί η ανάγνωση στο Ίντερνετ να είναι τζάμπα, αλλά ο απαιτητικός αναγνώστης θα συνεχίσει να αγαπάει το τυπωμένο χαρτί – είτε μιλάμε για βιβλίο είτε για περιοδικό είτε για εφημερίδα».

Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι το περιοδικό «Αθηνόραμα» στο εξώφυλλο του γράφει «Τυπώνει ο,τι αξίζει» υπονοώντας ότι στα έντυπα σωστή αξιολόγηση του περιεχομένου και προβολή των σημαντικότερων πληροφοριών, κάτι που ίσως δε γίνεται στο Διαδίκτυο.

Ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος έγραφε πρόσφατα σε editorial του στη Lifo :

“Και να ‘μαστε σήμερα εδώ, σε αυτό το απόκρημνο σημείο, όπου όλα δείχνουν ότι επέρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Λεφτά δεν υπάρχουν και οι χρόνιοι δεσπότες της πιάτσας χάνουν όλο και πιο πολύ το ενδιαφέρον τους για τις εκδόσεις. Αυτό που άλλοτε τους έφερνε χρήμα, δόξα, δύναμη, σήμερα φέρνει βάσανα, αμφιβολίες, πολλή δουλειά και τζούφια έσοδα. Το ίντερνετ καλό, αλλά φτωχό”.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ματίνα Παπαχριστούδη, δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ media τα τελευταία 22 χρόνια.

-Πιστεύετε ότι οι εφημερίδες, στη χώρα μας τουλάχιστον, έχουν μέλλον; Θα επιβιώσουν στο νέο μοντέλο διαδικτυακής ενημέρωσης που έχει αναδυθεί;

Οι εφημερίδες, ο έντυπος Τύπος πάντα θα έχει μέλλον. Το μοντέλο διαδικτυακής ενημέρωσης που αναφέρετε, στη χώρα μας τουλάχιστον στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο περιεχόμενο των εφημερίδων. Ελάχιστα πρωτότυπα ρεπορτάζ έχει το Διαδίκτυο, στην πλειονότητα των site αναπαράγεται το έργο δημοσιογράφων από τα παραδοσιακά Μέσα.
Ο Τύπος σαφώς γνωρίζει πρωτοφανή κρίση η οποία έγκειται κυρίως στην απώλεια των βασικών όρων και κανόνων στη δομή και λειτουργία της δημοσιογραφίας. Το πιο λογικό είναι πως ο Τύπος θα συγκλίνει με το Διαδίκτυο και σε μια πιθανή ενιαία πλατφόρμα ενημέρωσης θα κατέχει διαφορετική θέση.
-Κατά πόσο το Διαδίκτυο έχει συμβάλει στη μείωση των πωλήσεων των εφημερίδων;

Στην Ελλάδα κατά πολύ. Οι εκδότες δεν έκαναν απολύτως τίποτε να προστατέψουν το "περιεχόμενο" των εντύπων τους. Επιπλέον δεν έκαναν απολύτως τίποτε για αύξηση της αναγνωσιμότητας τους, στηρίχθηκαν αποκλειστικά σε εμπορικές προσφορές. Σήμερα το πληρώνουν οικτρά. Οι αναγνώστες είναι λίγοι, υποψιασμένοι και "διψασμένοι" για ενημέρωση. Οπότε διαβάζουν στο Διαδίκτυο τα ρεπορτάζ clopy paste των εφημερίδων.

-Ο Κώστας Καλφόπουλος έγραψε πρόσφατα στην "Καθημερινή" ότι το κλείσιμο της "Ελευθεροτυπίας" "έφερε στην επιφάνεια ακόμα μια φορά, τις ελληνικές ιδιομορφίες που καθόρισαν τις εξελίξεις στον χώρο των ΜΜΕ μετά το 1990, και, κυρίως, την προσκόλληση ενός έθνους σε μια ανατροφοδοτούμενη εσωστρέφεια, όπως κορυφώθηκε τα τελευταία χρόνια της κρίσης, όταν, χρόνια τώρα, το διεθνές και ευρωπαϊκό τοπίο στα ΜΜΕ κλυδωνίζεται επικίνδυνα". Το σχόλιο σας;

Ναι, είναι μια πλευρά της κρίσης αλλά το θέμα είναι πολύπλευρο. Έγκειται στις βασικές επιλογές των εκδοτών και μιας σημαντικής μερίδας δημοσιογράφων που βρίσκονταν στην ηγεσία του κλάδου την προηγούμενη 10ετία.
-Ο ίδιος αναφερόμενος ξανά στην "Ελευθεροτυπία" γράφει ότι κανείς δεν έχει απαντήσει ακόμα "πώς μια δημοκρατική εφημερίδα έγινε «φερέφωνο» μιας «αλλαγής», που κρατικοποίησε την πολιτική και την οικονομία, στηρίζοντας μετά έναν ψευδεπίγραφο εκσυγχρονισμό εις βάρος της αξιοπιστίας της". Το σχόλιο σας;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να σχολιάσω τη άποψη συναδέλφου. Η αξιοπιστία μιας εφημερίδας κρίνεται καθημερινά. Το πρόβλημα είναι κυρίως η διαπλοκή των εφημερίδων με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα.

-Πώς κρίνετε την απόφαση του πασίγνωστου περιοδικού Newsweek να αναστείλει την έντυπη έκδοση του;

Το περιοδικό εξαγοράστηκε πριν ενάμιση-δυο χρόνια από μια εταιρεία που αναπτύσσεται σε νέες πλατφόρμες. Το μοντέλο απέτυχε για το ιστορικό περιοδικό και έτσι θα "εκδίδεται" στην οθόνη.

-Υπάρχουν πιστεύετε λύσεις ώστε ο κόσμος να επιστρέψει στην εφημερίδα;
Βεβαίως και υπάρχουν, αν κάτσει κάποιος και ασχοληθεί σοβαρά με αυτό. Το ερώτημα όμως είναι να επιστρέψει ο κόσμος στην πραγματική ενημέρωση, να αυξηθούν οι αναγνώστες γενικά για να έλθουν οι αναγνώστες ειδικά στις εφημερίδες.
-Οι νέες γενιές που τώρα μεγαλώνουν με υπολογιστές, τι πιθανότητες υπάρχουν να διαβάζουν εφημερίδες στο χαρτί όταν μεγαλώσουν;

Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ελάχιστες.
-Η οικονομική κρίση ή το Διαδίκτυο φταίνε περισσότερο για την κρίση στον Τύπο;

Τίποτε από τα δυο. Και τα δυο είναι επιπτώσεις κεντρικών επιλογών των Ελλήνων εκδοτών. Ξέρετε η έντυπη ενημέρωση, γενικά η ενημέρωση είναι μια "ακριβή" ασχολία. Έχει κανόνες και ειδικές συνθήκες για την εμπορεύεται κάποιος. Δεν είναι καφάσι με ντομάτες στο σούπερ μάρκετ. Η οικονομική κρίση απλώς έβαλε το τελευταίο ή το προτελευταίο καρφί στο φέρετρο.
-Σε ποιά κατεύθυνση θα αλλάξουν τα έντυπα, πιστεύετε, προσαρμοζόμενα στις νέες ανάγκες;

Να ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Το βέβαιο είναι ότι αν δεν αλλάξουν κατεύθυνση θα βουλιάξουν. Τώρα ποια ακριβώς κατεύθυνση θα επιλέξουν παραμένει το μεγάλο ερώτημα για το επόμενο διάστημα.
-Πώς κρίνετε ότι παρά την κρίση του Τύπου στην Ελλάδα, έχουν βγει τελευταία τρεις νέες εφημερίδες;

Απολύτως λογικό. Υπάρχει διασάλευση, ανακατανομή και αναπροσαρμογή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Ο Τύπος είναι ο κατ΄εξοχήν διαμεσολαβητής εξουσίας, άρα είναι λογικό να μπαίνουν νέοι "παίκτες", υποψήφιοι να πρωταγωνιστήσουν στο νέο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό που στήνεται.
-Αλήθεια, αξίζει τελικά να συζητάμε για το μέλλον των εντύπων;

Είναι σαν να με ρωτάτε αν αξίζει να συζητάμε για τις αλλαγές στην κοινωνία. Γιατί αυτός είναι ο βασικός ρόλος της ενημέρωσης σε κάθε μορφή της, έντυπη ή ηλεκτρονική. Να αλλάζει τον κόσμο, να δημιουργεί δράση. Και τα έντυπα δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ν. Κυριαζή, Η Κοινωνιολογική Έρευνα, Κριτική Επισκόπηση των Μεθόδων και των Τεχνικών, Αθήνα: Ελληνικές Επιστημονικές Εκδόσεις, 1998, σσ. 368.

Mason, J (2003), Η διεξαγωγή της ποιοτικής έρευνας, Αθήνα : Ελλ. Γράμματα

Bernard Poulet, Το τέλος των εφημερίδων και το μέλλον της ενημέρωσης, Εκδόσεις Πόλις

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, Το καλό σημάδι, editorial εφημερίδας Lifo 31.10.2012

http://www.lifo.gr/mag/columns/5223

Κώστας Καλφόπουλος, Ο εχθρός της εφημερίδας, Καθημερινή

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_25/11/2012_502679